Depresja i udar
Udary są powodowane, gdy twój mózg traci dopływ krwi. Dzieje się tak często z powodu zakrzepu krwi, który blokuje przepływ krwi przez tętnicę.
Ludzie, którzy mieli udar często zgłaszają objawy depresji. Depresja po udarze jest najczęstszym powikłaniem psychicznym udaru. Niemal jedna trzecia tych, u których wystąpił udar, ma depresję. Jednak większość przypadków depresji po udarze nie jest diagnozowana. Lekarze mogą przeoczyć sprawdzanie oznak depresji. Ludzie, którzy przeszli udar, mogą ukryć objawy lub nie być ich świadomi. Opiekun może dać dobry wgląd i pomóc wcześnie zidentyfikować depresję.
Depresja może wpływać na jakość życia danej osoby. Może także utrudnić powrót do zdrowia po udarze. Depresja może również zwiększać ryzyko choroby sercowo-naczyniowej, co z kolei zwiększa ryzyko kolejnego udaru. Wskaźniki umieralności są 10 razy wyższe u osób, u których po udarze występuje depresja.
Depresję po udarze można leczyć za pomocą leczenia. Badania sugerują, że funkcja psychiczna jest lepsza u osób leczonych z powodu depresji.
Czynniki ryzyka depresji po udarze
Po udarze istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia depresji, jeśli:
- miał wcześniejszą chorobę psychiczną
- są płci żeńskiej
- miał wcześniejszy stan, który wpłynął na twoje samopoczucie, takie jak traumatyczne uszkodzenie mózgu
- miały wcześniejsze trudności funkcjonalne, takie jak te, które mogą być spowodowane chorobą Parkinsona lub innymi zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi
- żyć samotnie
Udary, które powodują wysoki stopień niepełnosprawności fizycznej i problemów neurologicznych również zwiększają ryzyko. Na przykład, jeśli u pacjenta rozwinie się afazja po udarze, bardziej prawdopodobne jest, że popadnie ona w depresję. Afazja zmniejsza zdolność mówienia i rozumienia słów.
Objawy depresji po udarze mózgu
Każdy przypadek depresji po udarze może mieć różne objawy i czas trwania. Większość objawów pojawia się w okresie od trzech do sześciu miesięcy po udarze. Jednak początek może nastąpić już po miesiącu i dopiero kilka lat po udarze. Ta różnica w czasach wystąpienia może być spowodowana dwoma czynnikami: zmianami biochemicznymi zachodzącymi w mózgu po udarze oraz zmianami nastroju i osobowości, które pojawiają się w czasie. Te ostatnie mogą wynikać z:
- okoliczności społeczne, takie jak samotność, brak interakcji społecznych
- genetyka
- ograniczenia zdolności fizycznych i umysłowych po udarze
Jeśli jesteś opiekunem osoby, która niedawno przeszła udar, uważaj na te dziewięć symptomów:
- ciągłe uczucie smutku i niepokoju
- utrata zainteresowania normalnie przyjemną działalnością
- poczucie bezwartościowości i beznadziei
- zmęczenie
- trudność ogniskowania i drażliwość
- zaburzone wzorce snu, takie jak spanie za dużo lub za mało
- utrata apetytu lub przejadanie się
- zmniejszone zainteresowanie spędzaniem czasu z przyjaciółmi i rodziną
- myśli samobójcze
Osoby po udarze mogą doświadczać innych zmian nastroju, takich jak:
- niepokój
- drażliwość
- podniecenie
- zaburzenia snu
- zmiany w zachowaniu
- apatia
- zmęczenie
- halucynacje
Ważne jest, aby opiekunowie byli świadomi stanu emocjonalnego osoby, która miała udar. Może to zwiększyć szanse na uzyskanie prawidłowej diagnozy.
Jak diagnozowana jest depresja po udarze mózgu
Lekarze diagnozują depresję w oparciu o kryteria wymienione w "Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych". Depresję rozpoznaje się, gdy dana osoba doświadczyła co najmniej pięciu z dziewięciu wymienionych wcześniej objawów przez co najmniej dwa tygodnie.
Jak leczy się depresję po udarze mózgu
Leczenie depresji jest zwykle połączeniem terapii i leczenia.
Terapia poznawczo-behawioralna jest powszechną terapią stosowaną w leczeniu depresji. Typowe leki stosowane w leczeniu depresji obejmują:
- selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, takie jak fluoksetyna (Prozac) i paroksetyna (Paxil)
- inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, takie jak duloksetyna (Cymbalta) i wenlafaksyna (Effexor XR)
- trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, takie jak imipramina (Tofranil-PM) i nortryptylina (Pamelor)
- inhibitory oksydazy monoaminowej, takie jak tranylcypromina (Parnate) i fenelzyna (Nardil)
Ważne jest, aby zrozumieć, w jaki sposób te leki mogą wchodzić w interakcje z innymi osobami, które przyjmujesz. Pamiętaj, aby porozmawiać z lekarzem na temat możliwych interakcji.
Zmiany w stylu życia, które mogą leczyć depresję
Jeśli cierpisz na depresję po udarze, takie zmiany stylu życia mogą pomóc:
Weź udział w grupie wsparcia
Poprzez grupy wsparcia możesz spotkać innych, którzy przechodzą podobne sytuacje. To może pomóc ci czuć się mniej samotnie.
Zjedz zdrową dietę
Dieta składająca się z owoców, warzyw i chudego mięsa pomoże ci zachować zdrowie i zdrowie.
Bądź społeczny
Pozostawanie w towarzystwie i unikanie izolacji społecznej może pomóc ci odczuwać mniejszą depresję.
Bądź niezależny, jak to możliwe
Jeśli dochodzisz do siebie po udarze, możesz potrzebować pomocy od opiekunów. Bardzo trudno jest stracić osobistą niezależność. Pracuj ze swoimi opiekunami, aby dowiedzieć się, jakie zadania możesz wykonać sam.
Ćwiczenia każdego dnia
Codzienna aktywność fizyczna może przyspieszyć powrót do zdrowia i leczyć depresję. Zwiedzanie i inne ćwiczenia o niskim wpływie są dobrym rozwiązaniem.
Perspektywy depresji po udarze
Jedna z najtrudniejszych rzeczy, z jakimi musi się zmierzyć osoba, która doznała udaru mózgu, jest przez jakiś czas częściowo lub całkowicie zależna od opiekuna. Tego rodzaju wyzwanie, w połączeniu z wszystkimi innymi psychicznymi i fizycznymi ograniczeniami spowodowanymi udarem, może zwiększyć ryzyko depresji.
Właściwe monitorowanie i wizyta u lekarza przy pierwszych oznakach depresji może pomóc zmniejszyć ciężkość stanu i zwiększyć szanse na powrót do zdrowia po skoku. Ryzyko przewlekłej depresji zwiększa się, jeśli stan się nierozpoznany i nieleczony. Skonsultuj się z lekarzem od razu, jeśli podejrzewasz, że po udarze masz depresję.
