Sekrety kobiecego piękna w różnych czasach

Kobiece piękno jest nie tylko darem natury, ale także dokładną „pracą” na sobie i na ciele. Każda epoka dyktuje własne standardy i standardy. Czasami, dążąc do ideału, kobiety składały niewiarygodne ofiary. Dziś eksperci odkrywają coraz więcej tajemnic piękna różnych epok i narodów.

• Wiele przydatnych przepisów i wskazówek dotyczących pielęgnacji skóry i włosów pochodzi ze starożytnego Egiptu. Toaletki legendarnych królowych (Nefertiti, Kleopatra) pachniały kadzidłem, olejkami, alabastrowymi puderniczkami, puszkami po paznokciach i pęsetą, aby usunąć owłosienie ciała. Legendarna królowa Kleopatra nie miała naturalnego piękna, ale była pożądana przez wielu sławnych ludzi tamtej epoki. Powitała tylko naturalne środki: zmieszała świeżą śmietanę (lub miód) z solą jako peeling do ciała, wzięła kąpiele z osiołka i użyła surowych jaj zamiast szamponów.

• Kilka wieków później kobiece piękno zaczęło być uprawiane w Chinach, Indiach i Japonii. W trosce o skórę kobiety w tych krajach używały balsamów i ekstraktów ziołowych (wrotyczu, tuberozy), kadzidła bursztynowego, wody różanej i mleka migdałowego. Japonia, wyprzedzając wiele krajów, wymyśliła makijaż i kąpiel. W tych ostatnich kobiety dosłownie gotowały się, aby poprawić swoje zdrowie i przedłużyć młodość. Chiny zaprezentowały nowoczesne kobiety z lakierem do paznokci i tuszem do rzęs. Ponadto Chińczycy wymyślili unikalny rozmiar butów damskich. W tym celu małe dziewczynki zostały obandażowane bandażami na stopy. Podwiązania nie można było usunąć, dopóki nogi nie zamieniły się w „złote lotosy”. Jednak takie „lotosy” w żadnym wypadku nie były doskonałe: miały nieprzyjemny zapach, ich skóra zgniła i nie można było jej oczyścić.

• Współczesne kobiety starają się częściej opalać, odwiedzają solaria. Przeciwnie, Rzymianie i Greki próbowali rozjaśnić skórę. Aby to zrobić, przygotowali specjalną śmietankę z chleba i mleka, gotowane mydło z jesionu bukowego i koziego tłuszczu. Dla odmłodzenia europejskie kobiety z tamtej epoki myły się mlekiem i ćwiczyły masaż przy użyciu oleju migdałowego lub pszenicznego.

• Okres rozkwitu kultury ciała nastąpił w okresie renesansu. Weneckie kobiety zasłynęły ze wspaniałych fryzur. Farbowali włosy w różnych odcieniach czerwieni, mieszając naturalne pigmenty (henna, ochra) z winem. We Francji szlachetne panie używały srebrnych kąpieli do kąpieli. Wierzono, że woda, dotykając srebra, nabiera magicznych właściwości - wzmacnia i odmładza kobiece ciało. Francja zasłynęła również z wynalezienia butów na obcasie, które zaprojektowano tak, aby trenować elegancki, pełen wdzięku chód i gorsety, aby stworzyć cienką talię. Jednak pierwsze nieudane eksperymenty doprowadziły do ​​rozwoju patologii narządów wewnętrznych.

• Konsekwencje zarazy i braku higieny w XVIII wieku wpłynęły na zewnętrzny stan kobiecej skóry. Ale moda tego czasu wymagała idealnej białej i czystej twarzy. W tym celu kobiety używały proszku ołowianego. Doskonale ukryła defekty skóry, ale jej długie używanie przyciągnęło guza mózgu, paraliż ...

• W XIX wieku kobiety używały arsenu, aby ich ciała i ciała świeciły. Jednak pomimo przestrzegania zasad podawania i dawkowania, substancja gromadziła się w kobiecym ciele, powodowała choroby, aw niektórych przypadkach śmierć.

• Ta „rewolucja kosmetyczna” miała miejsce w XX wieku, od czasu wynalezienia kina. Bliska kamera wymagała starannej pielęgnacji skóry i makijażu. Dlatego wiele technologii zostało ulepszonych. Kosmetyki są teraz nie tylko przywilejem wybranych, ale także masowym towarem. Jednak aktywne stosowanie chemikaliów (radu, toru) w kosmetykach wpływa negatywnie na zdrowie kobiet.

Cokolwiek dyktuje moda, naturalność i młodość, zawsze będą istotne. Piękno wciąż wymaga uwagi, a nie poświęcenia ...

Tekst: Katerina Pchelnikova