Wielu rodziców, przekonanych, że ich dziecko jest już dorosłe i całkiem niezależne, z zakłopotaniem dowiaduje się, że dziecko boi się być samotnie w domu. Jednak tego rodzaju fobia dziecięca jest dość powszechnym zjawiskiem.
Strach przed samotnością nie zawsze oznacza niezależność i nastrój dziecka.
Zidentyfikuj przyczyny lęku przed samotnością
Główne powody, dla których dziecko boi się zostać w domu, to:
1. Zastraszanie rodziców. Ojciec lub matka, która grozi nieposłusznemu dziecku przybyciem Baby Jagi lub „złego wuja”, inspiruje je irracjonalnym, ale intensywnym strachem przed fikcyjnymi stworzeniami. Nie lekceważ wyobraźni dzieci i nadwrażliwego postrzegania świata.
2. Troska o życie i zdrowie rodziców. Jeśli mama i tata postanowią spędzić dzień razem i nie planują okresowo dzwonić do dziecka i mówić, że wszystko jest w porządku, dziecko może zacząć poważnie się martwić.
3. Problemy w szkole lub w firmie, negatywne informacje z telewizji i Internetu. Nawet zwykłe wieści o pożarze lub napadzie w innym regionie mogą podważyć bezpieczeństwo dziecka.
Dziecko może wyrazić swój stan psychiczny w grze i kreatywności. Rysowanie, modelowanie, komponowanie bajek może wyraźnie pokazać prawdziwe obawy dziecka. Nie musisz się z nim wtrącać w tej sprawie. Warto poprosić o narysowanie strachu lub sytuacji, której dziecko najbardziej się boi. Za pomocą zabawek dziecko może wyświetlać prawdziwe skrzynki i role. Najbardziej skutecznym sposobem na znalezienie korzeni fobii jest skontaktowanie się z psychologiem dziecięcym, ale musisz to zrobić tylko wtedy, gdy Twoi rodzice nie są w stanie samodzielnie poradzić sobie z problemem.
Jak pomóc dziecku poradzić sobie ze strachem przed pozostawieniem go samego w domu?
Opuszczając dom, rodzice powinni zawsze informować dziecko o tym, dokąd i dlaczego jadą oraz czy mogą się spóźnić. Jeśli to możliwe, ustaw czas, w którym możesz skontaktować się z dzieckiem przez telefon. Konieczne jest pokazanie dziecku, że jest w stanie zabić czas z korzyścią. Możesz kupić mu fascynującą książkę lub zapewnić kolejną okazję do zrobienia interesującej rzeczy.
Dyskusje o obawach dzieci z innymi ludźmi i skupienie się na problemie w normalnej komunikacji rodzinnej są zdecydowanie odradzane. Dziecko może mieć poczucie niższości. Nie można się wyśmiewać i zawstydzić dziecka, które mówiło o swoim strachu - takie zachowanie tylko pogorszy problem. Należy delikatnie wyjaśnić, że nic mu nie zagraża.
Eksperci zalecają kontrolowanie informacji przybywających do dziecka, dlatego należy ograniczyć oglądanie filmów i programów o morderstwach i katastrofach, a także powstrzymać się od omawiania negatywnych sytuacji w obecności dziecka. Hotel, podarowany dziecku po przybyciu rodziców, poinformuje go, że nie zapomnieli o nim.
