Wiele forów jest pełnych krzyczących nagłówków: „Białaczka u kotów jest śmiertelną chorobą!”. W rzeczywistości wszystko jest trochę inne. Choroba jest naprawdę niebezpieczna. W rzeczywistości jest to przewlekła choroba onkologiczna i nie ma nic gorszego niż onkologia. Ale według statystyk wskaźnik przeżycia wśród pacjentów z wirusem FeLV wynosi ponad 50%.
Po pierwsze, białaczka ma kilka postaci, więc nie ma sensu mówić, że kot umrze. Wszystko zależy od odporności zwierzaka. Po drugie, jeśli skontaktujesz się z wykwalifikowanym specjalistą w odpowiednim czasie, szanse na przedłużenie życia twojego futrzanego zwierzaka wzrosną. Dlatego nie spiesz się z paniką.
Sposoby złapania białaczki kota
Największym czynnikiem ryzyka są koty dowolnej rasy i wieku. Koty chorują na białaczkę znacznie rzadziej. Zastanów się, w jaki sposób zwierzę może zarazić się białaczką:
· Przenoszony z kota na kota przez unoszące się w powietrzu kropelki;
· Zakażenie bezdotykowe. Wirus „budzi się” w ciele zwierzęcia, bez kontaktu ze zwierzętami zakaźnymi;
· Przez ukąszenia krwiopijców (komary, kleszcze i inne). W przypadku, gdy owad ugryzł chore zwierzę, a następnie zdrowe;
· Ponadto wirus jest przenoszony przez artykuły higieniczne (grzebienie, pazury itp.), Z reguły infekcja występuje na wystawach;
· Przez krew. Wirus dostaje się do ciała zwierzęcia przez rany, na przykład podczas walki;
· Nowonarodzone kocięta zarażają się w macicy lub przez mleko matki.
Czy białaczka u kotów jest niebezpieczna dla ludzi?
Jeśli obawiasz się niebezpieczeństwa wirusa dla ludzi. Pośpieszmy się uspokoić - wirus nie jest niebezpieczny dla ludzi, nawet przy bardzo bliskim i długim kontakcie z chorym zwierzakiem. Fakt ten został udowodniony za pomocą badań naukowych w rosyjskich i zagranicznych klinikach.
Objawy białaczki u kotów
Wirus infekuje układ odpornościowy, limfatyczny i krwionośny. Wszystkie inne narządy otrzymują „cios” z powodu powikłań białaczki. Objawy choroby są następujące:
· Częste, nagłe wzrosty temperatury ciała;
· Utrata działalności;
· Całkowita odmowa jedzenia;
· Szybkie wyczerpanie;
· Częste problemy z przewodem pokarmowym (zaparcia lub biegunka);
· Błony śluzowe stają się blade (żółtawe);
· Wzrost węzłów chłonnych, nerek i wątroby (zauważalnie po badaniu palpacyjnym);
· Często nadmierne wydzielanie śliny;
· Zwierzę często ma przeziębienie (kaszel, katar, ewentualnie wydzielina z oczu);
· Jest wyłupiaste oko;
Nieprawidłowe działanie serca (arytmia, tachykardia);
· Zwiększona senność, depresja.
Ważne! Pamiętaj, aby zwiększyć ryzyko wyleczenia ukochanego zwierzaka, jeśli znajdziesz podejrzane objawy, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem.
Formy białaczki u kotów
U kotów występuje kilka postaci białaczki:
1. Przejściowy. Prawdopodobieństwo przeżycia jest bardzo wysokie. Decydującą rolę odgrywa odporność zwierzęcia. Im silniejszy, tym większa szansa na przeżycie. Ciało kota jest w stanie pokonać samego wirusa;
2. Utajony. Wpływa na nerki, wątrobę i węzły chłonne. Przy prawidłowym przepisywaniu leków i odpowiedniej konserwacji zwierzę może żyć z tą chorobą przez wiele lat;
3. Trwały. Najbardziej niebezpieczna forma, której nie można wyleczyć. Zwierzę często zaczyna chorować, dołączają się wtórne infekcje, zwierzę słabnie i umiera. Wynika to z osłabienia układu odpornościowego.
Metody diagnozowania białaczki u kotów
We wczesnych stadiach choroby nie można przeprowadzić badania wzrokowego. Jest poza zasięgiem nawet wysoko wykwalifikowanego specjalisty. Aby zidentyfikować chorobę, konieczna jest wystarczająco znacząca seria procedur:
· Biochemiczne badanie krwi;
· Metoda PCR (ta analiza pozwala szybko i prawie dokładnie wykryć wiele różnych wirusów i infekcji);
· USG i radiografia;
· Badanie histologiczne (na podstawie badania próbki tkanki z ciała zwierzęcia);
Test immunoenzymatyczny połączony z enzymem (wykrywanie wirusów we krwi za pomocą reakcji biochemicznych);
· Jeśli te testy nie są wystarczające, zalecana jest biopsja i inne szczegółowe badania.
Najczęstszą diagnozą jest test ekspresowy. Aby ustalić chorobę, musisz wykonać dwa testy, jeden nie wystarczy. Nie spiesz się, aby być zdenerwowanym, jeśli pierwsze badanie wykazuje obecność wirusa. Testy często dostarczają fałszywych informacji, a ich wyniki nie są podstawą do postawienia dokładnej diagnozy.
Leczenie białaczki u kotów
Niestety, do tej pory nie znaleziono skutecznego lekarstwa na tę chorobę. Weterynarz może przepisać terapię tylko w celu wyeliminowania objawów w zależności od stanu kota. Z reguły wyznacz:
· Antybiotyki;
· Leki wspomagające układ odpornościowy;
· W niektórych przypadkach mogą być przepisywane leki przeznaczone do leczenia zakażeń HIV u ludzi;
Leczenie objawowe (leki na przeziębienie, wydzielina z oczu, biegunka, zaparcia itp.);
W przypadku ciężkiej postaci lekarz może przepisać chemioterapię lub transfuzję krwi.
Zapobieganie białaczce kota
Aby jak najlepiej chronić kota przed zachorowaniem, zalecane są następujące środki zapobiegawcze:
· Chociaż szczepionka nie jest w 100% gwarancją, że kot nie zachoruje na białaczkę, znacznie zmniejsza ryzyko. Dlatego konieczne jest przeprowadzanie złożonych szczepień przeciwko chorobom wirusowym, w tym białaczce. Najpopularniejszą jak dotąd szczepionką jest Purevax FeLV;
· Zakażenie można przywrócić do domu na podeszwach obuwia. Dlatego przed wejściem do pokoju wytrzyj buty lub wyczyść je w miejscu niedostępnym dla zwierzaka;
· Często używaj miski toaletowej za pomocą specjalnych środków dezynfekujących;
· Chroń swojego kota przed swobodnym chodzeniem, aby uniknąć ryzyka zarażenia zwierząt ulicy;
· Nie pozwól, aby twoje zwierzę było zimne. Przeziębienie może wywołać rozwój białaczki;
Najważniejsze jest wsparcie odporności. Dieta powinna być zbilansowana, bogata w białka i witaminy;
· Jeśli zwierzę uczestniczy w wystawie, używaj tylko szczotek do włosów, pazurów i innych;
W przypadku podejrzenia przeziębienia lub innej infekcji nie należy opóźniać wizyty u lekarza. Samoleczenie jest niebezpieczne i może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji, w tym białaczki.
Jeśli Twoje zwierzę zostanie zdiagnozowane, nie spiesz się, aby odrzucić futrzanego przyjaciela, kładąc go spać. Przy prawidłowym wyznaczeniu lekarza i w przypadku silnej odporności zwierzę może żyć długie i szczęśliwe lata w pobliżu. Najważniejsze, aby nie stracić serca, ściśle przestrzegać zaleceń specjalistów i zapewnić swojemu zwierzakowi przyjazną atmosferę.
