Przegląd
Stan padaczkowy (epilepticus) to bardzo poważny rodzaj napadu padaczkowego.
W przypadku osób, u których występują napady padaczkowe, ich długość jest zwykle podobna do długości za każdym razem, gdy się pojawiają, i zwykle kończy się po upływie tego czasu. SE to nazwa napadów, które się nie zatrzymują lub kiedy jeden atak następuje po drugim, bez osoby mającej czas na odzyskanie sił.
SE może być uważana za najbardziej ekstremalną formę epilepsji lub może być cechą poważnego zaburzenia mózgu. Takie zaburzenia obejmują udar lub zapalenie tkanki mózgowej.
Według przeglądu przeprowadzonego w 2012 roku, SE zdaje się mieć 41 osób na 100 000 osób rocznie.
Zmiana definicji
SE nadano nową definicję w 2015 r. W ramach przeglądu klasyfikacji konfiskat. Ma to ułatwić diagnozowanie i zarządzanie napadami.
Poprzednie definicje nie zawierały konkretnych punktów czasowych dotyczących tego, kiedy należy leczyć SE lub kiedy prawdopodobnie zaczną się długotrwałe skutki uboczne lub powikłania.
Proponowana nowa definicja SE, opublikowana w czasopiśmie Epliepsia, jest "stanem wynikającym albo z braku mechanizmów odpowiedzialnych za zakończenie napadu, albo z uruchomienia mechanizmów, które prowadzą do nienormalnie przedłużających się napadów (po punkcie czasowym t1). Jest to stan, który może mieć długofalowe konsekwencje (po punkcie czasowym t2), w tym śmierć neuronów, uszkodzenie neuronów i zmiany w sieciach neuronowych, w zależności od rodzaju i czasu trwania napadów. "
Punkt czasowy t1 jest punktem, w którym powinno rozpocząć się leczenie. Punkt czasowy t2 jest punktem, w którym mogą następować długoterminowe konsekwencje.
Punkty czasowe różnią się w zależności od tego, czy dana osoba ma konwulsyjną, czy niekonwulsyjną SE.
Convulsive vs. nonconvulsive SE
Convulsive SE jest najczęstszym typem SE. Występuje, gdy osoba ma przedłużone lub powtarzane napady toniczno-kloniczne.
Jest to intensywne napady padaczkowe i może powodować:
- nagła utrata przytomności
- usztywnienie mięśni
- szybkie szarpnięcie ramion lub nóg
- utrata kontroli nad pęcherzem
- obgryzanie języka
Convulsive SE występuje, gdy:
- Napad toniczno-kloniczny trwa pięć minut lub dłużej
- osoba przechodzi do drugiego napadu przed wyzdrowieniem od pierwszego
- osoba powtarzała napady padaczkowe przez 30 minut lub dłużej
W przypadku nowej proponowanej definicji SE, punkt czasowy t1 wynosi pięć minut, a punkt czasowy t2 wynosi 30 minut.
Niekonwulsyjne SE występuje, gdy:
- osoba ma długą lub powtarzającą się nieobecność lub ogniskowe upośledzenie świadomości (również zwane złożonymi częściowymi) napadami
- osoba może być zdezorientowana lub nieświadoma tego, co się dzieje, ale nie jest nieprzytomna
Niekonwulsyjne symptomy SE są trudniejsze do rozpoznania niż konwulsyjne objawy SE. Społeczność medyczna nie ma jeszcze konkretnych punktów czasowych na to, kiedy należy leczyć lub kiedy prawdopodobnie zacznie się długoterminowe konsekwencje.
Co powoduje SE?
Według Epilepsy Foundation tylko około 25 procent osób z napadami padaczkowymi lub SE ma epilepsję. Ale 15 procent osób z epilepsją będzie miało epizod SE w pewnym momencie. Zazwyczaj dzieje się tak, gdy schorzenie nie jest dobrze leczone lekami.
Większość przypadków SE ma miejsce u dzieci poniżej 15. roku życia, szczególnie u małych dzieci z wysoką gorączką, oraz u dorosłych w wieku powyżej 40 lat, z udarem prowadzącym do późnej fazy życia.
Inne możliwe przyczyny SE obejmują:
- niski poziom cukru we krwi
- HIV
- uraz głowy
- duże spożycie alkoholu lub narkotyków
- niewydolność nerek lub wątroby
Jak jest diagnozowana?
Lekarze mogą zamówić następujące czynności, aby zdiagnozować SE:
- testy poziomów glukozy i elektrolitów
- pełna morfologia krwi
- testy czynności nerek i wątroby
- badania toksykologiczne
- testy krwi tętniczej krwi tętniczej
Inne możliwe testy obejmują:
- elektroencefalografia
- kultury krwi
- analiza moczu
- TK lub MRI mózgu
- Rentgen klatki piersiowej
Rozpoznanie niekongulsyjnego SE może być trudne, ponieważ stan ten może być mylony z innymi stanami, takimi jak psychoza i odurzenie narkotyków.
Możliwości leczenia
Leczenie SE zależy od tego, czy dana osoba jest leczona w domu, czy w szpitalu.
Leczenie pierwszego rzutu w domu
Jeśli traktujesz osobę mającą drgawki w domu, musisz:
- Upewnij się, że głowa osoby jest chroniona.
- Odsuń osobę od niebezpieczeństwa.
- Reanimuj w razie potrzeby.
- Podaj lek awaryjny, jeśli jest do tego przeszkolony, na przykład midazolam (aplikowany wewnątrz policzka lub nosa osoby, za pomocą zakraplacza) lub diazepam (wstrzyknięty w żel do odbytu osoby).
Zadzwoń po karetkę pogotowia dla osoby, która ma jakiekolwiek napady, jeśli:
- To ich pierwszy atak.
- Trwa dłużej niż pięć minut (chyba że jest to normalne).
- Więcej niż jeden napad toniczno-kloniczny zachodzi w krótkim odstępie czasu bez regeneracji pomiędzy.
- Osoba doznała urazu.
- Myślisz, że pilna opieka medyczna jest potrzebna z jakiegokolwiek innego powodu.
Leczenie w szpitalu
Leczenie pierwszego rzutu w szpitalu składa się prawdopodobnie z:
- tlen o wysokim stężeniu, a następnie intubacja
- ocena czynności serca i układu oddechowego
- dożylny (IV) diazepam lub lorazepam hamujący aktywność napadów
Można podawać fenobarbital lub fenytoinę w celu stłumienia aktywności elektrycznej mózgu i układu nerwowego, jeśli lorazepam nie działa.
Personel szpitala przeprowadzi również wszelkie niezbędne badania w nagłych wypadkach, takie jak gaz krwi, czynność nerek, czynność wątroby, poziom AED oraz wapń i magnez.
Komplikacje SE
Ludzie z SE mają zwiększone ryzyko trwałego uszkodzenia mózgu i śmierci. Osoby cierpiące na epilepsję również mają niewielkie ryzyko nagłej nieoczekiwanej śmierci w padaczce (SUDEP). Według Kliniki Mayo każdego roku około 1 proc. Dorosłych z padaczką umiera z powodu SUDEP.
Wskazówki dotyczące zarządzania SE
SE jest uważana za awarię medyczną i powinna być leczona przez personel medyczny.Ale każdy może podać leki ratunkowe, jeśli są odpowiednio przeszkoleni.
Wszystkie osoby cierpiące na epilepsję powinny mieć indywidualny plan opieki z sekcją dotyczącą leków ratunkowych. Powinno to oznaczać:
- gdy stosuje się leki
- ile należy dać
- jakie kroki należy podjąć później
Osoba z epilepsją powinna napisać plan opieki ze swoim lekarzem lub pielęgniarką. Dzięki temu mogą wyrazić świadomą zgodę na leczenie w nagłych wypadkach.
Na wynos
Żadne działanie nie może być wymagane, jeśli napady padaczkowe zawsze trwają dłużej niż pięć minut i kończą się same. Plan opieki w nagłych przypadkach jest niezbędny, jeśli dana osoba miała już dłuższe napady, które wymagały leków ratunkowych.
