Przegląd
Choroba afektywna dwubiegunowa jest zaburzeniem zdrowia psychicznego, które powoduje epizody manii i depresji. Te poważne wahania nastroju mogą spowodować poważne konsekwencje. Mogą nawet wymagać hospitalizacji psychiatrycznej.
Życie z chorobą afektywną dwubiegunową wymaga długotrwałej konserwacji i profesjonalnego leczenia. Czasami zaburzenie afektywne dwubiegunowe lub zabiegi stosowane w tym schorzeniu mogą powodować długotrwałe skutki dla organizmu.
Wpływ leków dwubiegunowych
Leki na zaburzenia afektywne dwubiegunowe mogą mieć różne skutki. Podobnie jak w przypadku większości leków, leki z zaburzeniami dwubiegunowymi mają typowe skutki uboczne. Mogą jednak również mieć efekty, które wynikają z długotrwałego użytkowania.
Skutki uboczne
Rodzaje leków stosowanych w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych obejmują:
- stabilizatory nastroju
- leki przeciwpsychotyczne
- leki przeciwdepresyjne
- kombinowane leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne
- leki przeciwlękowe
Wszystkie te leki mogą mieć wpływ na organizm. Na przykład działania niepożądane leków przeciwpsychotycznych mogą obejmować:
- drżenie
- skurcze mięśni
- mimowolne ruchy
- suchość w ustach
- ból gardła
- przybranie na wadze
- podwyższone poziomy glukozy i lipidów we krwi
- opanowanie
Lit jest jednym z najczęściej przepisywanych leków na zaburzenie dwubiegunowe. Dzieje się tak dlatego, że działa on na mózg jako stabilizator nastroju. Może pomóc kontrolować zarówno manię, jak i depresję. Może zmniejszyć objawy manii w ciągu dwóch tygodni od jej rozpoczęcia. Jednak wiąże się z kilkoma efektami ubocznymi. Mogą to być:
- uspokojenie lub zamieszanie
- utrata apetytu
- biegunka
- wymioty
- zawroty głowy
- ból oka lub zmiany widzenia
- drobne drżenia rąk
- częsta potrzeba oddawania moczu
- nadmierne pragnienie
Długotrwałe skutki
W dłuższej perspektywie lit może również powodować problemy z nerkami. Zażywanie samego litu uważa się za monoterapię. Naukowcy z Australian and New Zealand Journal of Psychiatry sugerują, że alternatywy dla litu są potrzebne ze względu na częste działania niepożądane i stosowanie w monoterapii. Autorzy twierdzą, że sam lit nie jest dobrym długotrwałym leczeniem choroby afektywnej dwubiegunowej.
Skutki choroby dwubiegunowej
Chociaż leki dwubiegunowe mogą mieć wpływ na twoje ciało, zaburzenie dwubiegunowe, które nie jest kontrolowane za pomocą leków, może mieć również wpływ na twoje ciało, które często może być cięższe. Epizody maniakalne lub depresyjne mogą powodować wiele zmian w ciele i psychice. Obejmują one:
- długie okresy beznadziejności, bezradności lub niskiej samooceny
- zmniejszona ilość energii
- niezdolność koncentracji lub podejmowania prostych decyzji
- zmiany codziennych nawyków, na przykład wzorce jedzenia i spania
- pobudzenie lub uczucie spowolnienia
- myśli lub próby samobójcze
Ponadto osoby z zaburzeniem dwubiegunowym są bardziej narażone na inne dolegliwości fizyczne, w tym:
- choroba tarczycy
- migreny
- choroba serca
- chroniczny ból
- cukrzyca
- otyłość
Osoby z zaburzeniem dwubiegunowym częściej cierpią na zaburzenia lękowe lub nadużywają alkoholu lub innych narkotyków.
Porozmawiaj z lekarzem
Jeśli masz zaburzenia afektywne dwubiegunowe, ważne jest zachowanie czujności na temat twojego stanu zdrowia psychicznego i planu leczenia. Często zgłaszaj się do lekarza, w tym do poradnictwa terapeutycznego i oceny leków. Rodzina, przyjaciele i lekarze często rozpoznają, czy dana osoba wchodzi w epizod dwubiegunowy i zachęca do pomocy medycznej.
Ludzie z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi często chcą przestać przyjmować leki z powodu tych działań niepożądanych. Jednak twój postęp w pomyślnym życiu z chorobą afektywną dwubiegunową jest często uzależniony od konsekwentnego przyjmowania leków.
Jeśli masz zaburzenia afektywne dwubiegunowe i obawiasz się, że twoje leki powodują niepożądane skutki uboczne, powinieneś porozmawiać z lekarzem o swoim planie leczenia. Powinieneś również skontaktować się z lekarzem, jeśli czujesz, że doświadczasz epizodu maniakalnego lub depresyjnego. Czasami trzeba wprowadzić korekty do planu leczenia.
