Wprowadzenie
Twoje dziecko przechodzi przez zwykłe wzloty i upadki bycia nastolatkiem. Ale potem zaczynasz zauważać, że ich zachowanie jest nieco bardziej niekonsekwentne niż zwykle i wydaje się, że co kilka dni przechodzi od skrajnej drażliwości do skrajnego smutku.
Możesz zacząć myśleć, że może to coś więcej niż nastoletni niepokój - może twój nastolatek cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jakie objawy należy szukać, jak diagnozuje się chorobę afektywną dwubiegunową i jak traktuje się ten stan zdrowia psychicznego.
Czym jest zaburzenie dwubiegunowe?
Choroba afektywna dwubiegunowa jest przewlekłą i poważną chorobą nastroju, która dotyka około 2,6 procent dorosłych Amerykanów. Stan zazwyczaj pojawia się u późnych nastolatków lub we wczesnej dorosłości.
Zazwyczaj osoby z zaburzeniem dwubiegunowym doświadczają okresów skrajnego szczęścia lub wysokiej energii i aktywności. Są one znane jako epizody maniakalne.
Przed epizodem maniakalnym lub po nim osoba z zaburzeniem dwubiegunowym może doświadczać okresów intensywnego smutku i depresji. Te okresy są znane jako epizody depresyjne.
Chociaż nie ma lekarstwa na zaburzenie dwubiegunowe, leczenie może pomóc ludziom radzić sobie z objawami i lepiej radzić sobie z ich stanem.
Objawy dwubiegunowe u nastolatków
Objawy epizodu maniakalnego bardzo różnią się od objawów epizodu depresyjnego. Chociaż nastolatki z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi doświadczają zmian nastroju w podobny sposób jak dorośli, jedną z różnic jest to, że nastolatki wydają się bardziej drażliwi niż podnieci podczas swoich epizodów manii.
Nastolatek z zaburzeniem dwubiegunowym, który ma epizod maniakalny może:
- mają bardzo krótki charakter
- rozmawiać z podnieceniem i szybko o wielu różnych rzeczach
- nie możesz się skupić
- szybko przeskakuj z zadania do zadania
- nie mogąc spać, ale nie czuć się zmęczonym
- czuć się niesamowicie szczęśliwym lub zachowywać się głupio w niecodzienny sposób
- robić ryzykowne rzeczy, takie jak picie podczas jazdy
- robić kompulsywne rzeczy, takie jak binge shopping
- stać się nadmiernie seksualnym lub seksualnie aktywnym
Podczas epizodu depresyjnego nastolatek może:
- czuć się bezwartościowym, pustym i winnym
- czuć się bardzo smutno i smutno
- narzekają na bóle brzucha, bóle głowy lub inne bóle
- spać za dużo lub za mało
- mają mało lub nie mają energii
- mieć utratę koncentracji
- być niezdecydowany
- nie interesują Cię działania ani spotkania z przyjaciółmi
- przejadać się lub nie jeść wcale
- dużo myśleć o śmierci i samobójstwie
Co powoduje zaburzenie dwubiegunowe?
Lekarze nie są pewni, co powoduje zaburzenia dwubiegunowe. Uważa się, że mieszanka genów rodzinnych, struktura mózgu i środowisko przyczynia się do tego zaburzenia.
Geny rodzinne
Nastolatki z rodzinną chorobą afektywną dwubiegunową mają zwiększone ryzyko rozwoju choroby. Na przykład, jeśli twoje dziecko ma rodzica lub rodzeństwo z chorobą dwubiegunową, jest o wiele bardziej prawdopodobne, że rozwinie ten stan. Należy jednak pamiętać, że większość osób z rodziną, która cierpi na zaburzenia afektywne dwubiegunowe, nie rozwija jej.
Struktura mózgu
Chociaż lekarze nie mogą używać skanów mózgu do diagnozowania zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, naukowcy odkryli subtelne różnice w wielkości mózgu i aktywności u osób, które cierpią na tę chorobę. Naukowcy są również przekonani, że wstrząśnięcia mózgu i traumatyczne urazy głowy mogą zwiększać ryzyko zachorowania na chorobę afektywną dwubiegunową.
Czynniki środowiskowe
Lekarze mówią, że traumatyczne lub stresujące wydarzenia, takie jak śmierć w rodzinie, mogą wywołać pierwszy epizod dwubiegunowy. Hormony stresu i to, jak twoja nastolatka radzi sobie ze stresem, może również odgrywać rolę w tym, czy choroba wyłoni się.
Nakładające się warunki
Nastolatki z chorobą dwubiegunową mogą również doświadczać innych zaburzeń i problemów behawioralnych. Mogą one pokrywać się z epizodami nastroju.
Inne zaburzenia
Te inne zaburzenia lub problemy behawioralne mogą obejmować:
- uzależnienie od narkotyków
- uzależnienie od alkoholu
- prowadzić zaburzenie, które może wymagać długotrwałych, destrukcyjnych, podstępnych i gwałtownych zachowań
- zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD)
- zespół stresu pourazowego (PTSD)
- atak paniki
- lęk separacyjny
- zaburzenia lękowe, takie jak zaburzenia lękowe
Samobójstwo
Nastolatki z zaburzeniem dwubiegunowym mają zwiększone ryzyko samobójstwa, więc uważaj na oznaki myśli i tendencji samobójczych. Znaki ostrzegawcze obejmują:
- rozdawanie cenionych rzeczy
- o intensywnym uczuciu smutku i beznadziejności
- wycofywanie się od przyjaciół i rodziny
- tracąc zainteresowanie regularnymi zajęciami lub czynnościami, które kochają
- myślenie lub mówienie o tym, że lepiej być martwym lub jak by to było, gdyby umarli
- mając obsesję na punkcie śmierci
Porozmawiaj ze swoim nastolatkiem, jeśli martwisz się, że rozważają samobójstwo. Nie ignoruj tych objawów. Jeśli uważasz, że twoja nastolatka jest bezpośrednio zagrożona samookaleczeniem lub zranieniem innej osoby:
- Zadzwoń pod 911 lub lokalny numer alarmowy.
- Pozostań z tą osobą, aż przybędzie pomoc.
- Usuń wszystkie pistolety, noże, leki lub inne rzeczy, które mogą być szkodliwe.
- Posłuchaj, ale nie osądzaj, nie kłóć się, grozić ani nie krzyczeć.
Możesz również uzyskać pomoc w postaci gorącej linii pomocy w sytuacjach kryzysowych lub zapobiegania samobójstwom. Wypróbuj National Suicide Prevention Lifeline na 800-273-8255.
W jaki sposób diagnozuje się chorobę afektywną dwubiegunową?
Twój nastoletni lekarz może przeprowadzić badanie, wywiad i testy laboratoryjne. Chociaż lekarz nie może zdiagnozować choroby afektywnej dwubiegunowej poprzez badanie krwi lub skanowanie ciała, pomaga wykluczyć inne choroby, które naśladują to zaburzenie. Mogą to być nadczynność tarczycy.
Jeśli twój lekarz stwierdzi, że żadne inne choroby ani leki nie powodują objawów twojego nastolatka, mogą sugerować, że twoje dziecko widzi psychiatrę.
Psychiatra przeprowadzi ocenę zdrowia psychicznego, aby ustalić, czy twoje dziecko cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową. Sześć rodzajów rozpoznań zaburzeń afektywnych dwubiegunowych rozpoznaje się w DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, wydanie 5), które lekarze stosują do diagnozowania zaburzeń zdrowia psychicznego. Są to następujące typy:
- zaburzenie dwubiegunowe typu I
- zaburzenie dwubiegunowe typu II
- zaburzenie cyklotymiczne (cyklotymia)
- zaburzenie afektywne dwubiegunowe i pokrewne wywołane substancją / lekami
- zaburzenia afektywne dwubiegunowe i pokrewne z powodu innej choroby
- nieokreślone zaburzenie dwubiegunowe i pokrewne
W przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej twoja nastolatka doświadcza przynajmniej jednego epizodu manii. Mogą również mieć epizod depresyjny przed lub po epizodzie maniakalnym. Jednak dwubiegunowy I nie zawsze powoduje epizody depresyjne.
W przypadku choroby dwubiegunowej II twoja nastolatka doświadcza przynajmniej jednego epizodu depresyjnego i jednego epizodu hipomanii. Epizod hipomanii to mniej intensywny epizod manii, który nie ma znaczącego wpływu na życie nastolatków.
Jeśli lekarz zdiagnozuje u nastolatka chorobę afektywną dwubiegunową, ty, twoja nastolatka i lekarz może pracować nad stworzeniem skutecznego planu leczenia.
Jak leczy się chorobę afektywną dwubiegunową?
Po tym, jak lekarz ocenił twoją nastolatkę, może zalecić psychoterapię, leczenie lub oba sposoby leczenia tego schorzenia. Z czasem jednak lekarz może zmienić plan leczenia i leczenia, aby lepiej dopasować się do potrzeb nastolatka.
Terapia
Twój nastolatek może odnieść korzyść z pójścia na terapię. Rozmowa z terapeutą może pomóc im radzić sobie z objawami, wyrażać uczucia i mieć lepsze relacje z bliskimi. Istnieje wiele różnych rodzajów terapii:
- Psychoterapia, znany również jako terapia rozmowa, może pomóc twojemu nastoletniemu opracować stres związany z zaburzeniem dwubiegunowym. Może również pomóc im zidentyfikować problemy, które mogą rozwiązać podczas sesji. Nastolatki z zaburzeniem dwubiegunowym mogą odbywać indywidualne sesje lub uczestniczyć w sesjach grupowych.
- Terapia poznawczo-behawioralna może pomóc twojemu nastoletniemu nauczyć się umiejętności rozwiązywania problemów i sposobów przekształcania negatywnych myśli i zachowań w pozytywne.
- Terapia interpersonalna jest również znany jako terapia rytmiczna interpersonalna i społeczna. Koncentruje się na minimalizowaniu sporów rodzinnych i przerw w codziennych czynnościach lub rytmach społecznych, które mogą powodować nowe epizody.
- Terapia rodzinna pomaga rodzinom w pracy poprzez intensywne emocje i stresy. Promuje również rozwiązywanie problemów rodzinnych i rozwiązywanie konfliktów. Uważany jest za najlepszy rodzaj terapii dla dzieci.
Lek
Lekarz twojego nastoletniego dziecka omówi opcje leczenia, które pomogą ci znaleźć leki, które mogą być najbardziej odpowiednie dla twojego nastolatka. Lekarze najczęściej przepisują leki zwane stabilizatorami nastroju i atypowe leki przeciwpsychotyczne w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
W zależności od tego, jak złożone są ich zaburzenia, dziecko może przyjmować więcej niż jeden rodzaj leku. Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego zaleca, aby dzieci przyjmowały najmniej leków i najmniejszych dawek, aby poradzić sobie z objawami. Ta filozofia leczenia jest często określana jako "start low, go slow".
Powinieneś porozmawiać ze swoim nastoletnim lekarzem o planie leczenia leków, który przepisujesz, abyś był jak najlepiej poinformowany. Pamiętaj, aby zapytać:
- dlaczego zalecają pewne leki
- jak należy przyjmować lek
- jakie są krótkoterminowe i długoterminowe skutki uboczne
- jakie leki dostępne bez recepty, których twój nastolatek nie może brać podczas przyjmowania leków
Wskazówki, jak pomagać nastolatkom
Jeśli twoje dziecko właśnie zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową, prawdopodobnie chcesz wiedzieć, co możesz zrobić, aby pomóc. Rodzice i bliscy mogą pomóc swoim nastoletnim dzieciom radzić sobie z nimi, wykonując następujące czynności:
- Naucz się o chorobie afektywnej dwubiegunowej. Czytaj artykuły i czasopisma, a także książki, takie jak The Bipolar Teen: Co możesz zrobić, aby pomóc swojemu dziecku i rodzinie David Miklowitz i Elizabeth George. Czytanie o dwubiegunowej może pomóc ci dowiedzieć się więcej o tym, co przeżywa twoja nastolatka i jak możesz skutecznie pomóc.
- Bądź cierpliwy i życzliwy. Możesz być sfrustrowany swoim nastolatkiem, ale bądź spokojny i cierpliwy, aby czuli się wspierani.
- Zachęć dziecko, aby się otworzyło. Niech wiedzą, że dobrze jest mówić o tym, przez co przechodzą i że twój dom jest strefą wolną od sądu. To może pomóc wzmocnić twój związek.
- Słuchaj uważnie swojego nastolatka i ze współczuciem. Twój nastolatek czuje się kochany i wspierany, kiedy wie, że słuchasz swoich uczuć z otwartym sercem.
- Pomóż śledzić ich nastrój i symptomy. Ty i Twój nastolatek możecie razem pracować, aby śledzić, jak czuje się Twój nastolatek i intensywność ich nastrojów. To może pomóc tobie, twojemu nastolatkowi i ich terapeucie lepiej zrozumieć zaburzenie i wprowadzić niezbędne zmiany w ich leczeniu.
- Pomóż im opracować codzienną rutynę i zdrowy tryb życia. Dobre samopoczucie, dobre snu, unikanie narkotyków i alkoholu pomaga nastolatkowi lepiej radzić sobie z zaburzeniami. Ustanowienie codziennej rutyny pomaga twojemu nastolatkowi rozwinąć ten zdrowy styl życia. Możesz pomóc swojemu nastolatkowi, zachęcając go do:
- zachowaj dzienny harmonogram
- przygotować to, czego potrzebują na każdy dzień
- rozwijać zdrowe nawyki żywieniowe
- rozwijać zdrowe nawyki snu
- spotykać się z przyjaciółmi i rodziną
- spędzić co najmniej 30 minut dziennie, aby poprawić ogólny stan zdrowia
Teen Mental Health, grupa rzeczników i grup zaopatrzeniowych, zapewnia szczegółową listę kontrolną, z której może korzystać Twój nastolatek, gdy pracują nad stworzeniem rutyny poprawiającej ich zdrowie psychiczne i fizyczne.
Opcje pomocy technicznej
Nastolatki z zaburzeniem dwubiegunowym odnoszą duże korzyści z bezpiecznego i opiekuńczego systemu wsparcia. Pomaga im radzić sobie, gdy uczą się żyć z zaburzeniami nastroju. Oprócz zapewniania wsparcia w domu, możesz pomóc swojemu nastolatkowi, angażując się w następujące typy programów.
Indywidualne programy edukacyjne (IEPs)
Nastolatki z chorobą afektywną dwubiegunową mogą cierpieć w szkole, jeśli ich objawy nie są leczone lub są źle leczone. Opracowanie IEP pomaga wydziałowi w szkole nastolatków wprowadzić odpowiednie zmiany, aby pomóc nastolatkowi radzić sobie z objawami. Posiadanie planu działania pomaga nastolatkom uzyskać pełne wykształcenie.
Twój plan powinien obejmować skuteczne metody uczenia się i co zrobić, gdy nastolatek ma określone objawy. Porozmawiaj ze swoją szkołą nastolatków, aby uzyskać więcej informacji na temat tworzenia IEP.
Grupy rówieśnicze
Możliwość połączenia się z innymi nastolatkami z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi może przynieść ulgę i pociechę dla nastolatka. Możesz to ułatwić, znajdując rdzenną grupę rówieśniczą dla swojego nastolatka.
Z grupą rdzennych rówieśników, twój nastolatek może zwierzyć się ludziom, którzy doświadczają podobnych stresów, presji i stygmatów związanych z ich zaburzeniem. Pomóż swojemu nastolatkowi znaleźć rówieśników w Internecie i w Twojej społeczności, kontaktując się z lokalnymi organizacjami non-profit lub przeszukując Facebooka dla grup wsparcia rówieśników.
Grupy rodzinne
Opieka nad nastolatkiem z chorobą afektywną dwubiegunową może również powodować stres dla rodziców i bliskich. Musisz radzić sobie z nieregularnymi zachowaniami nastolatków i innymi trudnymi problemami.
Jako opiekun musisz także dbać o siebie. Dołącz do grup wsparcia dla opiekunów, aby uzyskać wsparcie lub uczęszczaj na rodzinne sesje terapeutyczne, aby dzielić się swoimi odczuciami z nastolatkiem w bezpiecznej przestrzeni. Możesz być lepszym opiekunem, gdy jesteś uczciwy w swoich potrzebach i emocjach.
Na wynos
Jeśli uważasz, że twoja nastolatka może cierpieć na chorobę afektywną dwubiegunową, porozmawiaj z lekarzem od razu. Im szybciej twój nastolatek rozpocznie leczenie, tym szybciej mogą zacząć radzić sobie z objawami.
A jeśli twoja nastolatka została niedawno zdiagnozowana z zaburzeniem dwubiegunowym, spróbuj spojrzeć na nią jako na okazję. Teraz lepiej poznajesz zachowanie nastolatka, a dzięki temu możesz pomóc swojemu dziecku nauczyć się radzić sobie z objawami i zacząć budować silniejsze, zdrowsze życie.
