Wprowadzenie
Migotanie przedsionków (AFib) to rodzaj arytmii lub nieprawidłowy rytm serca. Według American Heart Association, dotyka około 2,7 miliona Amerykanów.
Ludzie z AFIB mają nieregularne bicie górnych komór serca, zwane przedsionkami. Atria biją zsynchronizowane z niższymi komorami, zwanymi komorami. Kiedy tak się stanie, nie cała krew zostanie wypompowana z serca. Może to spowodować gromadzenie się krwi w przedsionkach. Podczas gromadzenia się krwi mogą tworzyć się skrzepy. Jeśli jeden z tych skrzepów uwolni się i będzie wędrował w kierunku mózgu, może ograniczyć przepływ krwi do mózgu. Może to spowodować udar.
Osoby z AFib mogą mieć ciągły rytm serca. Lub mogą mieć tylko epizody, gdy ich serce bije nieregularnie. Na szczęście istnieje wiele metod leczenia AFib. Należą do nich leki, jak również zabiegi chirurgiczne lub cewnikowe pomagające w powstrzymaniu arytmii.
Jeśli zdiagnozowano u ciebie AFib, twoje leczenie prawdopodobnie rozpocznie się od narkotyków. Leki mogą pomóc kontrolować rytm serca i tempo. Mogą również pomóc w radzeniu sobie z nadciśnieniem tętniczym, co jest powszechne u osób z AFib. Ponadto leki te mogą pomóc w zapobieganiu tworzenia się skrzepów krwi.
Leki na częstość akcji serca
Jeśli twoje tętno jest zbyt szybkie, oznacza to, że twoje serce nie działa tak wydajnie, jak powinno. Z biegiem czasu serce, które bije zbyt szybko, może stać się słabe. Może to prowadzić do niewydolności serca. W leczeniu AFib lekarz będzie chciał kontrolować tętno. Ułatwi to kontrolowanie rytmu twojego serca.
Istnieje kilka głównych rodzajów leków zaprojektowanych w celu kontrolowania częstości akcji serca.
Beta-blokery
Te leki pomagają obniżyć tętno. Robią to, blokując działanie epinefryny, znanej również jako adrenalina. Beta-blokery są często podawane osobom z AFib. Leki te mogą również leczyć nadciśnienie, lęki, migreny i inne problemy.
Przykłady beta-blokerów obejmują:
- acebutolol (Sectral)
- atenolol (Tenormin)
- betaksolol (Kerlone)
- labetolol (Trandate)
- bisoprolol (Zebeta)
- karwedilol (Coreg)
- winian metoprololu (Lopressor)
- bursztynian metoprololu (Toprol-KL)
- nebivolol (Bystolic)
- penbutolol (Levatol)
- propranolol
- chlorowodorek sotalolu (Betapace)
- timolol
- nadolol (Corgard)
- pindolol (Visken)
Blokery kanału wapniowego
Blokery kanału wapniowego spowalniają również tętno. Leki te pomagają rozluźnić wyściółkę mięśni gładkich tętnic. Oni również nie pochłaniają wapnia z serca. Wapń może wzmocnić skurcze serca. Działania te oznaczają, że leki te pomagają rozluźnić mięsień sercowy i poszerzyć tętnice.
Tylko dwa blokery kanału wapniowego działają centralnie. Oznacza to, że pomagają obniżyć tętno. Są często stosowane w leczeniu AFib. Leki te obejmują:
- Chlorowodorek werapamilu (Calan SR, Verelan)
- chlorowodorek diltiazemu (Cardizem CD, Dilacor XR)
Inne blokery kanału wapniowego działają obwodowo. Rozluźniają również naczynia krwionośne, ale nie są pomocne w problemach z sercem AFIB.
Glikozydy cyfrowe
Głównym lekiem na digitidynę jest digoksyna (Digitek, Lanoxin). Lek ten pomaga wzmocnić skurcze serca. Lekarze często przepisują go jako stały element leczenia niewydolności serca. Digoksyna pomaga również spowolnić szybkość aktywności elektrycznej od przedsionków do komór. Ta akcja pomaga kontrolować częstość akcji serca.
Leki na rytm serca
AFib jest problemem elektrycznym. Rytm twojego serca jest kontrolowany przez prądy elektryczne, które podążają ustaloną ścieżką w całym sercu. W AFib prądy elektryczne przestają być zgodne z tym wzorcem. Zamiast tego chaotyczne sygnały elektryczne biegną przez przedsionki. To sprawia, że serce drży i bije nierówno.
Leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca nazywa się lekami antyarytmicznymi. Istnieją dwa podstawowe typy: blokery kanałów sodowych i blokery kanału potasowego. Leki przeciwarytmiczne pomagają zapobiegać nawracającym epizodom AFib.
Blokery kanału sodowego
Leki te pomagają kontrolować rytm serca. Robią to zmniejszając szybkość, z jaką mięsień sercowy przewodzi prąd. Skupiają się na aktywności elektrycznej w kanałach sodowych komórek serca.
Przykłady tych leków obejmują:
- disopyramide
- meksyletyna
- chinidyna
- prokaamidamid
- propafenon (Rythmol)
- flekainid (Tambocor)
Blokery kanałów potasowych
Podobnie jak blokery kanałów sodowych, blokery kanału potasowego pomagają również kontrolować rytm serca. Spowalniają przewodnictwo elektryczne w sercu. Czynią to poprzez zakłócanie przewodzenia, które zachodzi poprzez kanały potasowe w komórkach.
Przykłady tych leków obejmują:
- amiodaron (Cordarone, Pacerone)
- dronedaron (Multaq)
- sotalol (Betapace)
Dronedaron (Multaq) to nowy lek, który jest stosowany tylko w celu zapobiegania AFib u ludzi, którzy mieli go w przeszłości. Osoby ze stałym AFI nie powinny stosować tego leku. Sotalol (Betapace) jest zarówno blokerem beta-blokerem, jak i blokerem kanału potasowego. Oznacza to, że kontroluje zarówno tętno, jak i rytm serca.
Leki przeciwzakrzepowe
Istnieją różne rodzaje rozcieńczalników krwi. Leki te pomagają zapobiegać tworzeniu się niebezpiecznych skrzepów krwi. Obejmują one leki przeciwpłytkowe i leki przeciwzakrzepowe. Leki rozrzedzające krew zwiększają ryzyko krwawienia. Jeśli twój lekarz poda ci jeden z tych leków, będą uważnie obserwować cię w celu uzyskania efektów ubocznych podczas leczenia.
Leki przeciwpłytkowe
Leki te działają poprzez zakłócanie działania płytek krwi w krwioobiegu. Płytki krwi są komórkami krwi, które pomagają zatrzymać krwawienie przez zlepianie się i tworzenie skrzepów.
Leki przeciwpłytkowe obejmują:
- anagrelide (Agrylin)
- aspiryna
- klopidogrel (Plavix)
- prasugrel (Effient)
- tikagrelor (Brilinta)
- tirofiban (Aggrestat)
- vorapaxar (Zontivity)
- dipyridamole (persantine)
Leki przeciwzakrzepowe
Leki te działają, wydłużając czas potrzebny do skrzepnięcia krwi. Jeśli twój lekarz poda ci ten lek, będzie Cię dokładnie monitorował, aby upewnić się, że dawka jest odpowiednia dla ciebie. Może to być trudne do utrzymania krwi na prawidłowym poziomie przerzedzania, więc lekarz musi często sprawdzać, czy twoja dawka jest dokładna.
Przykłady tych leków obejmują:
- warfarin (Coumadin)
- dabigatran (Pradaxa)
- edoxaban (Savaysa)
- rivaroxaban (Xarelto)
- apixaban (Eliquis)
Leki przeciwzakrzepowe są doustnymi lub wstrzykiwanymi lekami. Formy do wstrzykiwania są często podawane w szpitalu przez personel medyczny. W końcu możesz podać zastrzyki sobie i kontynuować je w domu. W niektórych przypadkach możesz zabrać je tylko do domu. Te leki do wstrzykiwania są podawane podskórnie (pod skórą).
Inkozyjne antykoagulanty obejmują:
- enoxaparin (Lovenox)
- dalteparin (Fragmin)
- fondaparynuks (Arixtra)
Skutki uboczne
Różne leki na AFib mają różne potencjalne skutki uboczne. Na przykład leki antyarytmiczne, które leczą nieregularne rytmy serca, mogą powodować częstsze występowanie tych objawów. Blokery kanałów wapniowych mogą powodować tachykardię, bóle głowy i zawroty głowy, a także inne działania niepożądane. Beta-blokery mogą powodować działania niepożądane, takie jak zmęczenie, zimne dłonie i zaburzenia trawienia, a także poważniejsze problemy.
Jeśli uważasz, że masz jakieś efekty uboczne z jednego ze swoich leków, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Nie przestawaj przyjmować leków bez konsultacji z lekarzem. Twój lekarz może omówić z tobą inne opcje. Możesz nie mieć takich samych efektów ubocznych przy użyciu innego leku, nawet jeśli służy to podobnemu celowi.
Możesz zapytać lekarza, czy możesz być narażony na większe ryzyko wystąpienia jakichkolwiek skutków ubocznych na podstawie historii choroby i innych przyjmowanych leków.
Twój lekarz powinien mieć pełną listę wszystkich leków, które bierzesz, aby upewnić się, że nie ma żadnych negatywnych interakcji między różnymi lekami. Pamiętaj, aby poinformować lekarza o wszelkich witaminach, suplementach lub naturalnych lekach, które przyjmujesz, ponieważ te substancje mogą również wchodzić w interakcje z lekami na AFib.
Porozmawiaj ze swoim lekarzem
Istnieje wiele leków stosowanych w leczeniu AFib. Każda z nich działa na różne sposoby. Twoje wybory będą zależeć od Twojej historii medycznej, skutków ubocznych, które możesz tolerować, innych leków, które bierzesz, i innych czynników. Porozmawiaj z lekarzem, aby znaleźć lek, który najlepiej działa, aby kontrolować objawy.
