Co to jest otępienie czołowo-skroniowe?
Demencja przednia i czołowa nie jest jednym warunkiem. To kilka zaburzeń, które wpływają na przednie i skroniowe płaty mózgu. Osobowość, emocje, zachowanie i mowa są kontrolowane w tych obszarach mózgu. Zaburzenia te powodują utratę funkcji komórek mózgowych.
Demencja przednio-skroniowa jest czasami nazywana demencją płata czołowego. Kiedyś znany był jako choroba Picka po tym, jak Arnold Pick znalazł lekarza, który ją odkrył.
Jakie są objawy czołowo-czołowe
Objawy otępienia czołowo-skroniowego zależą od obszarów mózgu dotkniętych. Większość objawów można podzielić na dwie kategorie: zachowanie lub język.
Do typowych objawów behawioralnych otępienia przedniej części pleców należą:
- nieodpowiednie działania
- apatię, brak zainteresowania lub entuzjazmu w działaniach
- brak zahamowania lub ograniczenia
- zaniedbanie higieny osobistej i opieki
- kompulsywne zachowanie
Do powszechnych objawów otępienia czołowo-językowego należą:
- trudności w mówieniu lub rozumieniu mowy
- problemy z odtwarzaniem języka
- utrata umiejętności czytania i pisania
- trudność z interakcjami społecznymi
Trzy rodzaje demencji czołowo-czołowej
Lekarze i badacze dzielą demencję przednio-skroniową na trzy kategorie. Obejmują one:
- wariant behawioralny otępienie czołowo-skroniowe: wpływa na osobowość i zachowanie
- pierwotna progresywna afazja: najpierw wpływa na mowę, a potem na zachowanie
- progresywna niestała afazja: powoduje, że ludzie tracą zdolność przywoływania i wypowiadania słów
Rodzaj otępienia czołowo-czołowego jest determinowany przez najbardziej widoczne objawy. Możliwe jest więcej niż jeden rodzaj demencji. Jest to tak zwana mieszana demencja.
Co powoduje demencję czołowo-czołową?
Badacze nie zidentyfikowali jednej przyczyny tego typu demencji, ale mają pewne pomysły. Niektóre ludzkie mózgi rozwijają nieprawidłowe struktury białkowe, zwane obiektami Pick.
Naukowcy zidentyfikowali również nieprawidłowe białka, które mogą odgrywać pewną rolę. Białka te, znajdujące się w komórkach mózgowych osób zmarłych z otępieniem, mogą wpływać na działanie mózgu. Badacze nie wiedzą, dlaczego białka te się rozwijają i jak im zapobiegać.
Jakie są czynniki ryzyka dla demencji czołowo-czołowej?
Demencja przednio-skroniowa ma jeden znany czynnik ryzyka: genetykę. Naukowcy odkryli kilka genów związanych z tą chorobą. Jeśli u jednego z członków Twojej rodziny zdiagnozowane zostanie otępienie czołowo-czołowe, masz większe ryzyko.
Jednak nie każdy z rodzinną historią rozwinie problem. Szacuje się również, że ponad połowa osób z rozpoznaniem otępienia czołowo-czołowego nie ma historii rodzinnej związanej z tą chorobą.
Jak rozpoznaje się demencję czołowo-czołową
Lekarze nie mogą zdiagnozować demencji przedniej części pleców jednym testem. Zamiast tego lekarze będą próbowali wykluczyć inne stany lub choroby, które powodują podobne objawy.
Niektóre z testów stosowanych do diagnozy demencji przedniej części pleców obejmują:
- badania krwi: mogą pomóc w zidentyfikowaniu innych możliwych przyczyn.
- Testy neuropsychologiczne: Testy te sprawdzają twoje umiejętności oceny i pamięci oraz pomagają ustalić, jaki rodzaj demencji możesz mieć.
- Obrazowanie mózgu: Lekarze sprawdzą guzy lub skrzepy krwi.
- MRI: Badanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) daje lekarzom szczegółowy obraz mózgu.
- TK: Skan tomografii komputerowej (CT) tworzy obrazy mózgu w warstwach.
Jak leczy się demencję czołowo-czołową?
Demencja przednia i czołowa nie mogą zostać wyleczone. Leczenie ma na celu opanowanie i złagodzenie objawów.
Typowe terapie obejmują:
Leki
Niektóre leki przeciwdepresyjne mogą pomóc w zmniejszeniu problemów behawioralnych spowodowanych zmianami w mózgu. Leki przeciwpsychotyczne są również stosowane w leczeniu problemów behawioralnych. Te terapie są uważane za narkotyki poza wskazaniami.
Używanie narkotyków poza etykietą oznacza, że lek, który został zatwierdzony przez FDA w jednym celu, jest wykorzystywany do innego celu, który nie został zatwierdzony. Jednak do tego celu lekarz może nadal stosować lek. Dzieje się tak dlatego, że FDA reguluje testowanie i zatwierdzanie leków, ale nie w jaki sposób lekarze stosują leki w leczeniu swoich pacjentów. Tak, twój lekarz może przepisać lek, ale oni myślą, że jest najlepszy dla twojej opieki.
Dowiedz się więcej o lekach bez recepty.
Terapia mowy
Terapia mowy może pomóc Ci nauczyć się radzić sobie z trudnościami z mówieniem. Terapeuta mowy może również pomóc w znalezieniu alternatywnych sposobów komunikowania się.
Czy zmiany stylu życia mogą pomóc w demencji przedniej części ciała?
Leki mogą być skuteczne w leczeniu otępienia, ale również zabiegi w stylu życia mogą pomóc. Pomaganie ludziom w znalezieniu wygodnego środowiska może pomóc im w radzeniu sobie z objawami demencji.
Środowisko jest ważne. Istotne jest utrzymanie środowiska, które nie przeszkadza komuś. Upewnij się, że Twój dom jest dobrze oświetlony i ma minimalny hałas. Osoby mające problemy z zachowaniem muszą być w dobrze znanych środowiskach. Mogą również unikać dużych tłumów.
Osoby z problemami z mową mogą wymagać dostępu w środowiskach, w których komunikacja jest łatwiejsza. Mogą zechcieć przechowywać narzędzia do komunikowania się, jak pióro i papier, z nimi przez cały czas.
Jakie są perspektywy otępienia czołowo-skroniowego?
We wczesnych stadiach choroby objawy otępienia czołowo-skroniowego mogą być leczone z dobrym skutkiem. Późniejsze stadium otępienia przedniej części pleców może zająć lata. W miarę postępu choroby może zajść konieczność całodobowej opieki.
Demencja przednio-skroniowa skraca życie człowieka. Stan ten ostatecznie spowoduje, że dana osoba będzie miała trudności z funkcjami organizmu, takimi jak:
- łykanie
- żucie
- krążyć po okolicy
- kontrolowanie pęcherza i jelit
Zmiany te mogą powodować poważne infekcje w płucach, drogach moczowych i skórze.
Według Stowarzyszenia Alzheimera większość osób z zaburzeniem otępiennym przedniego odcinka życia żyje średnio sześć do ośmiu lat po pojawieniu się pierwszych objawów. W niektórych przypadkach ludzie żyją zaledwie dwa lata.
Pomoc w otępieniu czołowo-skroniowym
Jeśli bliscy doświadczają trudności w mówieniu lub zauważalnych zmianach w zachowaniu, umów się na rozmowę z lekarzem. Spróbuj uczestniczyć w spotkaniu z nimi. Zrób listę zauważonych incydentów. Może pomóc lekarzowi określić, jakie kroki należy podjąć w celu zdiagnozowania objawów.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie otępienie czołowo-skroniowe lub opiekujesz się kimś, kto ma, znajdź grupy wsparcia w twojej okolicy. Biuro ds. Edukacji zdrowotnej w lokalnym szpitalu powinno być w stanie pomóc Ci znaleźć grupy wsparcia. Nauka radzenia sobie z efektami otępienia czołowo-czołowego może być trudna, ale pomoc jest dostępna.
