Mężczyźni uwielbiają odpisywać na wiele swoich romansów - poligamiczny charakter „natury”. Kobiety - wzywające do wierności małżeńskiej nalegającej, by mężczyzna był monogamiczny, okres. Ale jak to naprawdę jest?
Żyjemy więc, wchodzimy w stosunki seksualne, zakochujemy się, pobieramy, mamy dzieci i poświęcamy całe nasze życie stworzonej rodzinie. W końcu wszystko jest takie, jak powinno? Czy nie?
W rzeczywistości natura nie napisała, aby stworzyć rodzinę dla mężczyzny, a wręcz przeciwnie, mieć wielu partnerów seksualnych. Jest to problem rozwiązywany przez psychologów i antropologów na całym świecie. Wydaje się jednak, że w tym, na pierwszy rzut oka, prostym pytaniu wciąż nie ma zgody.
Naturalna ludzka monogamia lub poligamia to mit, który ewoluował przez kilkadziesiąt lat. To zjawisko w ludzkim świecie ma wyłącznie społeczny charakter. Podobnie jak wiele stereotypów, stereotyp, że człowiek naturalnie potrzebuje wielu partnerów lub jeden jest odruchem warunkowym, rozwijanym przez kilka stuleci. Fakt, że większość z nas dąży do zawarcia związku małżeńskiego lub małżeństwa, jednym słowem, aby założyć rodzinę, jest normą, którą społeczeństwo przyjęło dla siebie.
Jak doszło do małżeństwa? Zgodnie z najczęstszą teorią małżeństwo powstało w czasach starożytnych wyłącznie jako to, co obecnie nazywamy „okazją”. Teraz takie małżeństwa są zwykle nazywane małżeństwami dla pozoru. Ojciec mieszkający w jednym plemieniu oddał swoją córkę młodemu człowiekowi mieszkającemu w innym plemieniu, tylko po to, by rozszerzyć swoje terytorium. Kazirodztwo we współczesnym znaczeniu w starożytnym społeczeństwie nie istniało. Teraz wiemy, że blisko spokrewnione krzyżowanie prowadzi do mutacji na poziomie genu i degeneracji. W dawnych czasach małżeństwo braci i sióstr było po prostu nieopłacalne, ponieważ nie dawały żadnych nowych możliwości starszemu pokoleniu. Teraz potępiamy małżeństwo dla wygody. Dla nas jedyne prawdziwe małżeństwo miłości. Jednocześnie było odwrotnie: małżeństwo i miłość w żaden sposób nie były ze sobą powiązane.
W dzisiejszych czasach wielu ludzi oddziela koncepcje „miłości” i „seksu”, wyjaśniając to poligamicznej naturze człowieka. Jest to błędny osąd, ponieważ nasze uzależnienia seksualne nie są dziedziczone, na poziomie genów są wpajane nam przez społeczeństwo od niemowlęctwa. Podobnie jak inne procesy w naszym umyśle i podświadomości, które wpływają na naszą osobowość, czynniki zewnętrzne działają na naszą seksualność. Jeśli to wszystko uprościsz, każda osoba będzie mogła wybrać swoją monogamiczną i żyć tylko z jednym partnerem lub poligamicznym.
Kiedy osobista nieświadomość (Z. Freud) staje w obliczu zbiorowej nieświadomości (C. Jung), zachodzą zjawiska, z którymi człowiek często nie jest w stanie sobie poradzić. Na przykład religia odnosi się do zbiorowej nieświadomości. Nie wyobrażamy sobie ludzkości bez różnych przekonań, to znaczy wydaje się, że pojawili się na ziemi natychmiast po pojawieniu się człowieka. To samo można powiedzieć o małżeństwie. Większość z nas jest obca idei, że ludzkość może żyć bez małżeństwa i rodziny. Chociaż wiele ssaków i ptaków prowadzi rodzinny styl życia, tworząc stada, dumy itp. Ale nie ma naukowych dowodów na to, że człowiek naturalnie potrzebuje rodziny, a także dowody przeciwne. Stało się naszą wspólną nieświadomością zbiorową. Na przykład, gdy człowiek Zachodu, wierny swojej poligamicznej „naturze”, postanawia się ożenić, zaczyna uważać zdradę za normę. Ale jak nazwać taki związek? Mono-poligamiczny? Nie ma czegoś takiego.
Dlaczego osoba, która wierzy w poligamię do końca życia, pozostaje niezależna? Ponieważ jest on skonfrontowany z tym, co już stało się nieświadome dla ludzi: „Chcę wielu partnerów seksualnych, ale podstawy społeczne wymagają ode mnie stworzenia rodziny, która zakłada lojalność wobec jednej osoby”. Niestety, takie sytuacje pojawiają się coraz częściej, tylko dlatego, że ludzie nie wiedzą, jak odróżnić te same pojęcia poligamii i monogamii. Poligamia oznacza „nie rozpoczynam stałego związku, prowadzę wolne życie seksualne” (co nie wyklucza możliwości prokreacji), monogamia oznacza „wybieram jednego partnera i chcę z nim żyć przez całe moje życie, wchodząc w stosunki seksualne tylko z nim”.
Najczęściej, badając te problemy, badacze zwracają się do świata zwierząt, ponieważ osoba jest w rzeczywistości także zwierzęciem. Kontrowersje wynikają z faktu, że antropologowie i świat zwierząt, próbując znaleźć na tym naturalnym początku, widzą różne typy zwierząt zarówno poligamicznych, jak i monogamicznych. Praktycznie wszyscy członkowie rodziny psów są monogamicznymi (wilki, lisy, jenoty, kojoty, dingo, lisy arktyczne itp.), Podczas gdy pies domowy jest bardziej prawdopodobnym przedstawicielem poligamicznym. Ogromna większość naczelnych jest poligamiczna. Gibbonów znokautowano z tej liczby: raz na zawsze wybierają swoich partnerów. Jak widać, porównania z dziką przyrodą nie mają podstaw naukowych.
Istnieją naukowe traktaty niektórych znanych antropologów, w których podaje się dowody na poparcie faktu, że oznaki monogamii u człowieka zaczęły się jeszcze na długo przed pojawieniem się narzędzi pracy.
We współczesnym społeczeństwie pseudonaukowe prace dziennikarskie często wydają się, że mężczyzna jako mężczyzna ma poligamię, a kobieta ma monogamię. Są to prace wypełnione różnymi błędnymi osądami. Na Ziemi nie ma ani jednego gatunku, w którym przedstawiciel jednej płci byłby monogamiczny, a inny - poligamiczny. Natura nie mogła stworzyć różnych priorytetów dla kobiet i mężczyzn tego samego gatunku, ponieważ a priori gatunki te byłyby skazane na śmierć. Jak wynikałoby życie ludzi, gdyby monogamia kobiety wymagała dla niej jednego partnera płci przeciwnej, a poligamia mężczyzny - inna? Małżeństwa poligamiczne w krajach wschodnich są również decyzją społeczną.
Naukowcy udowodnili, że jest to monogamiczny sposób życia osoby, która była w stanie zapewnić mu taki rozwój. Ale każdy z nas może wybrać dla siebie, jakie życie prowadzić. Najważniejsze jest to, że ten wybór nie niszczy integralności i równowagi, ani osobiście, ani społecznie.
