Powiedziano im, że są brzydcy, więc gra nie jest po ich myśli. Odmówiono im ról ze względu na ich „nieokiełznany” wygląd. I każdy z nich prawdopodobnie boli - zarówno kobiecy, jak i aktorski.
Ale wszystkim udało się udowodnić, że siła osobowości i błyskotliwy talent są jeszcze bardziej atrakcyjne niż klasyczne piękno.
Są to rosyjskie aktorki, których wygląd nie pasuje do ogólnie przyjętych standardów piękna. Ale kto dziś twierdzi, że te kobiety są piękne?
„Chodzą do teatru i kina do Churikova”, za jej życia nazywają ją wielką, a najlepsi reżyserzy uważają jej za zaszczyt pracować. Dziś Inna Michajłowna jest popularną aktorką. Pewnego dnia wczoraj uczennica została oblegana na egzaminach wstępnych w szkole Shchukin, pytając, czy spojrzała na siebie w lustrze.
Złamałby kogoś i pozbawiłby go pewności siebie, ale nie Churikowa. Wzięła dokumenty z „Szczupaka” i poszła do Shchepkin Theatre School. Tam została doceniona: przyszła gwiazda przyszła i ukończyła szkołę z wyróżnieniem. Kino otworzył dla niej George Danelia, odgrywając niewielką rolę w kultowym filmie „I Walk in Moscow”. Według niego, nie miał już wątpliwości, że przed nim była aktorka z wielką przyszłością.
Potem były inne legendarne obrazy: „Mróz”, „Starsza siostra”, „Nie ma brodu w ogniu”, „Początek”, „Vassa”, „Powieść polowa”, „Kurier”, „Shirley-myrli”, „Błogosław kobietę „,„ Idiota ”. Pod wieloma względami jej kariera w kinie odbyła się dzięki mężowi, reżyserowi Glebowi Panfilovowi, ale kto wie? Być może jego kariera reżyserska powstała właśnie dlatego, że zastrzelił taką aktorkę.
Aktywnie pracująca w kinie Inna Churikova nie pozostała bez sceny teatralnej. Od 1974 roku jest prima słynnego Lenkom, który grał w swoich najlepszych wykonaniach: Til, Hamlet, Iwanow, Barbarzyńca i Heretic, Lwica Akwitańska.
Zadbana, zawsze ubrana w piękne okulary i ekstrawaganckie czapki, teraz Inna Churikova istnieje poza wszelkimi standardami piękna i kreatywności.
Urocza dziewczyna o „przebiegłych” oczach zaczęła występować w filmach jako studentka, aw latach 80. stała się jedną z najpopularniejszych aktorek. Ale kiedy weszli do szkoły cyrkowej, Dogileva została zwolniona w trzeciej rundzie ze względu na jej „nieokiełznany” wygląd. Nie było to dla niej zaskoczeniem, ponieważ słyszała już definicję „brzydkiej dziewczyny”.
Po ukończeniu uniwersytetu teatralnego Tatyana zawsze była zapraszana na przesłuchania, ale nigdy nie była aprobowana. Według aktorki wkrótce zrozumiała, dlaczego: została wypróbowana w roli głównych bohaterów, a dla nich nie była wystarczająco ładna. Potem sama Dogileva zaczęła oferować sobie rolę „dziewczyn” i zadziałało. Z czasem przeszła z drugorzędnych ról na główne.
Tatiana Anatolijew może być dumna z żywych obrazów kinowych z Pokrovsky Gates, stacji dla dwojga, blondynki za rogiem i zapomnianej melodii na flet.
Dziś Dogileva pracuje jako reżyser teatralny i nadal działa w filmach.
Ta popularna aktorka, nawet w młodości, trudno było nazwać ładną: raczej była wzruszająca i zaskakująco bezpośrednia. W filmie Eugene od początku lat 80. i od tego czasu jej kariera rozwija się w zawiść kolegów. Krytycy twierdzą, że sprawa tkwi w niesamowitej organice aktorki - ona nigdy nie „kłamie”.
Gwiazda z serii Queen Margot, w której główną rolę grała Eugene, uczyniła ją gwiazdą w całej Rosji. Potem były role w filmach „Mechanical Suite”, „Artist”, „Real Dad”, „Ivanov”, „Heavenly Court”. Przez ponad 25 lat Dobrovolskaya z powodzeniem grała w głównym teatrze w kraju - Moskiewskim Teatrze Artystycznym Czechowa.
Eugene jest trochę jak gwiazda filmowa: nie lubi imprez towarzyskich, jest obojętna na ubrania i makijaż, wychowuje czworo dzieci. Jednak kilka lat temu aktorka poważnie podniosła swój wygląd - zauważalnie schudła i zwróciła się do chirurgów plastycznych. W przeciwieństwie do wielu kolegów Dobrovolskaya zachowała naturalność i urok, które są nieodłączne tylko dla niej.
Córka reżysera Jurija Moroza i aktorki Marina Levtova z wczesnego dzieciństwa grała w filmach. Dziś Daria ma dziesiątki ról w filmach i programach telewizyjnych, udaną karierę w Moskiewskim Teatrze Artystycznym w Czechach, kontrakty reklamowe. Jednocześnie jej wygląd daleki jest od współczesnych standardów piękna - raczej Frost przypomina dziewczynę ze średniowiecznych portretów.
W wywiadzie Daria zachęca kobiety do kochania swojej indywidualności i uważa, że jej wygląd odnosi sukcesy dla aktorki: charakterystyczna faktura, a nie tylko ładna twarz. Według niej została pozbawiona premii w postaci klasycznego piękna, ale to właśnie ją pobudziło do pracy nad sobą i doskonalenia umiejętności.
W wieku 35 lat Daria Moroz znalazła swój niepowtarzalny styl, a nawet stała się „twarzą” popularnej marki kosmetyków.
Gorbaczow jest nazywany jedną z najbardziej obiecujących aktorek w rosyjskim kinie: grała główne role w głośnych filmach „Arytmia”, „Historia jednego celu”, „Trener”. Ale pierwsza poważna popularność pojawiła się w Irinie dzięki zabawnym szkicom aktorskim na Instagramie, które zyskały miliony wyświetleń.
Irina to dziewczyna, której trudno przeoczyć: wysokość 192 centymetrów, duże rysy twarzy, ekstrawagancki styl ubioru. W wywiadzie przyznaje, że kiedyś miała kompleksy dotyczące swojego wyglądu, ale potem zdała sobie sprawę: jasna osobowość jest świetna. Gorbaczowa jest pewna, że piękna nie można ustandaryzować, i przedstawia ten pomysł masom jako ambasadorowi znanej marki kosmetyków.
Utalentowana aktorka została otwarta dla szerokiej publiczności przez Tigran Keosayan, usuwając ją w swoim filmie „Srebrna konwalia”. W teatrze jej „ojcem chrzestnym” był Mark Zakharov, który wziął ucznia na kurs w słynnym „Lenkom”. Bohaterki Zheleznyak są zabawne, wzruszające, śmieszne i kanciaste, ale prawie zawsze wywołują sympatię, a nawet tkliwość u widza.
Olesya nie denerwuje się, że nie wolno jej grać pięknych bohaterek, chociaż u progu swojej kariery marzyła o takich rolach. Aktorka nie ma kompleksów w wyglądzie „nie-hollywoodzkim”: jest poszukiwana w tym zawodzie, od 20 lat jest szczęśliwym małżeństwem z koleżanką i ma czworo dzieci. W swoich wywiadach Olesya przyznaje, że „ceni sobie piękno”, ale w swoim życiu prawie nigdy się nie przebiera i nie przebiera.
Podsumowując, możemy przytoczyć prawdę, że treść jest ważniejsza niż forma. Ale nie Bardziej słuszne byłoby stwierdzenie, że treść w dużej mierze determinuje formę.
Kochaj siebie!
