Życie z dużym zaburzeniem depresyjnym, czyli MDD, jest czymś więcej niż zwykłym "dniem wolnym". Jak wie nasza społeczność Pomocy w Depresji, nie można po prostu obudzić się jutro po prawej stronie łóżka i poczuć się od razu lepiej.
Oto przykład rzeczy, o których nie powinieneś mówić osobom żyjącym z MDD, a także sugestie dotyczące tego, co powinieneś spróbować powiedzieć.
Depresja nie jest lekka, szczególnie MDD. Znana również jako depresja kliniczna, MDD jest chorobą, która dotyka każdego roku około 7 procent dorosłych Amerykanów.
Leczenie często polega na kombinacji leków, psychoterapii i dostosowań stylu życia. Stworzenie - i trzymanie się - planu leczenia może zrobić różnicę w zakresie leczenia.
Jeśli obawiasz się, że twój przyjaciel nie otrzymuje leczenia, którego potrzebują, zaproponuj im wizytę u nowego lekarza, psychologa lub terapeuty. Zapytaj dostawcę opieki zdrowotnej, czy możesz dołączyć do znajomego podczas następnej wizyty. Może pomóc Twojemu przyjacielowi czuć się bardziej wspieranym i szybko rozpocząć proces odzyskiwania.
Powiedzenie swojemu przyjacielowi MDD po prostu "rozweselić" nie pomoże im poczuć się lepiej - w rzeczywistości może mieć odwrotny skutek. Gdyby mogli magicznie włączyć "czuć się dobrze", prawdopodobnie by to zrobili.
Osoby z MDD często czują się samotne. Są też bardziej podatni na irytację i brak energii. Samo siedzenie i rozmawianie ze swoim przyjacielem może być zachęcające, a przez poświęcenie czasu na odwiedzanie ich, pozbędziesz się ich, przygotowując się do wyjścia.
Powszechnym błędnym przekonaniem na temat osób z depresją jest to, że chcą, aby inni czuli się źle i żal im. Ktoś z MDD nie zwraca na siebie uwagi. Są w bólu i prawdopodobnie chcą się poczuć lepiej.
Nie tylko komplementuje twojego przyjaciela pokazuje, że zwracasz na nie uwagę, ale także pokazuje, że szukasz najlepszych dla siebie interesów. Jesteś lojalnym przyjacielem i również okazujesz swoją dobroć i współczucie.
Osoby z MDD często tracą zainteresowanie czynnościami, które kiedyś kochały. Może twój przyjaciel był zagorzałym czytelnikiem, ale nie może już iść do biblioteki publicznej lub odwiedzić lokalnej księgarni. A może twój przyjaciel uwielbiał gotować, ale okazuje się, że ich lodówka jest w większości wypełniona pojemnikami na wynos już dziś.
Sugerowanie aktywności dla was obu może zmniejszyć presję, że coś planują. Nawet jeśli powiedzą "nie", są szanse, że docenią tę myśl i, miejmy nadzieję, powiedzą "tak" innemu z twoich pomysłów w najbliższej przyszłości.
Każdy z MDD ma różne objawy. Nawet jeśli zdiagnozowano u ciebie tę chorobę, nigdy nie zrozumiałbyś, jak czuje się twój przyjaciel. I chociaż nie możesz zaoferować porady medycznej lub zaproponować nowego leku lub planu leczenia, możesz zapytać, jak im pomóc.
Jeśli twój przyjaciel mówi, że nic nie możesz zrobić, nie bierz tego dosłownie. Proste rzeczy, takie jak zdobywanie poczty, chodzenie z nimi po zakupy spożywcze, a nawet wynoszenie śmieci mogą oznaczać świat dla kogoś z MDD.
Podczas gdy twój przyjaciel nie może kichać, kaszleć lub mieć jakiekolwiek zauważalne objawy fizyczne, nie oznacza to, że nie odczuwa bólu. MDD jest klasyfikowane jako stan psychiczny, i czy można go zobaczyć, czy nie, może mieć fizyczny wpływ. Nie zakładaj, że twój przyjaciel robi wszystko, ponieważ na pierwszy rzut oka wygląda na OK.
Gdy będziesz więcej badań i dowiedzieć się o depresji, odkryjesz, że nie ma nikogo "spojrzeć" na chorobę psychiczną. Dla każdego jest inaczej, a jedną z najważniejszych rzeczy, które możesz zrobić dla swojego przyjaciela, jest to, że jest on czymś więcej niż MDD.
Jeśli znałeś swojego przyjaciela przed diagnozą MDD, prawdopodobnie twoja przyjaźń jest zbudowana na czymś silniejszym niż ich codzienna perspektywa. Być może podzielasz wspólne zainteresowania, a może spotkałeś się dzięki wspólnemu przyjacielowi. Niezależnie od sytuacji, twój przyjaciel potrzebuje cię teraz bardziej niż kiedykolwiek. Nie mogą o to poprosić, ale wyciągnięcie ręki i poinformowanie ich, że masz ich na plecach, pokazuje, jak bardzo ci zależy.
