Czym jest rak nerkowokomórkowy?
Rak nerkowokomórkowy (RCC) jest również nazywany hipernepromem, gruczolakorakiem nerki lub rakiem nerki lub nerek. Jest to najczęstszy rodzaj raka nerki u dorosłych.
Nerki są organami w twoim ciele, które pomagają pozbyć się odpadów, a także regulują równowagę płynów. W nerkach są małe rurki zwane kanalikami. Pomagają one filtrować krew, pomagają w wydalaniu odpadów i pomagają w moczu. RCC występuje, gdy komórki nowotworowe zaczynają niekontrolowanie wzrastać w wyściółce kanalików nerkowych.
RCC jest szybko rozwijającym się rakiem i często rozprzestrzenia się na płuca i otaczające narządy.
Co powoduje raka nerkowokomórkowego?
Eksperci medyczni nie znają dokładnej przyczyny RCC. Najczęściej występuje u mężczyzn w wieku od 50 do 70 lat, ale można go zdiagnozować u każdego.
Istnieją pewne czynniki ryzyka związane z tą chorobą, w tym:
- historia rodzinna RCC
- leczenie dializą
- nadciśnienie
- otyłość
- palić papierosy
- policystyczna choroba nerek (dziedziczne zaburzenie, które powoduje powstawanie torbieli w nerkach)
- schorzenie genetyczne choroby von Hippel-Lindau (charakteryzujące się torbielami i guzami w różnych narządach)
- przewlekłe nadużywanie niektórych przepisanych i dostępnych bez recepty leków, takich jak niesteroidowe leki przeciwzapalne stosowane w leczeniu zapalenia stawów oraz leki na gorączkę i łagodzenie bólu, takie jak acetaminofen
Objawy raka nerkowokomórkowego
Gdy RCC znajduje się we wczesnym stadium, pacjenci mogą nie odczuwać objawów. W miarę postępu choroby objawy mogą obejmować:
- guzek w jamie brzusznej
- krew w moczu
- niewyjaśniona utrata masy ciała
- utrata apetytu
- zmęczenie
- Problemy ze wzrokiem
- uporczywy ból w boku
- nadmierny porost włosów (u kobiet)
W jaki sposób rozpoznaje się raka nerkowokomórkowego?
Jeśli twój lekarz podejrzewa, że możesz mieć RCC, zapytają cię o twoją osobistą i rodzinną historię medyczną. Następnie wykonają fizyczny egzamin. Wyniki, które mogą wskazywać na RCC, obejmują obrzęk lub guzki w jamie brzusznej lub, u mężczyzn, powiększone żyły w worku mosznowym (żylaki powrózka nasiennego).
Jeśli podejrzewa się RCC, lekarz zleci wykonanie wielu testów, aby uzyskać dokładną diagnozę. Mogą to być:
- pełna liczba krwinek - badanie krwi przeprowadzone przez pobranie krwi z ręki i przesłanie jej do laboratorium w celu oceny
- tomografia komputerowa - badanie obrazowe, które umożliwia lekarzowi przyjrzenie się bliznom nerek w celu wykrycia jakiegokolwiek nieprawidłowego wzrostu
- USG brzucha i nerek - test wykorzystujący fale dźwiękowe do stworzenia obrazu narządu, pozwalający lekarzowi szukać guzów i problemów w jamie brzusznej
- badanie moczu - testy używane do wykrywania krwi w moczu i do analizy komórek w moczu w poszukiwaniu dowodów na raka
- biopsja - usunięcie małego kawałka tkanki nerkowej, dokonane przez włożenie igły do guza i pobranie próbki tkanki, która następnie jest wysyłana do laboratorium patologii, aby wykluczyć lub potwierdzić obecność raka
Jeśli okaże się, że masz RCC, zostanie przeprowadzonych więcej testów, aby dowiedzieć się, czy i gdzie rozprzestrzenił się rak. To się nazywa inscenizacja. RCC jest wystawiany od etapu 1 do etapu 4, w kolejności rosnącej ciężkości. Testy etapowe mogą obejmować skanowanie kości, skanowanie PET i prześwietlenie klatki piersiowej.
Około jedna trzecia osób z RCC ma raka, który rozprzestrzenił się w momencie rozpoznania.
Leczenie raka nerkowokomórkowego
Istnieje pięć rodzajów standardowych zabiegów dla RCC. Jeden lub więcej można zastosować w leczeniu raka.
- Chirurgia może obejmować różne typy procedur. Podczas częściowej nefrektomii część nerki zostaje usunięta. Podczas nefrektomii można usunąć całą nerkę. W zależności od tego, jak daleko rozprzestrzeniła się choroba, może być konieczna szersza operacja, aby usunąć otaczającą tkankę, węzły chłonne i nadnercze. Jest to radykalna nefrektomia. W przypadku usunięcia obu nerek konieczna jest dializa lub przeszczep.
- Radioterapia polega na wykorzystaniu promieni rentgenowskich o wysokiej energii w celu zabicia komórek nowotworowych. Promieniowanie może być dostarczone zewnętrznie przez maszynę lub umieszczone wewnętrznie za pomocą nasion lub drutów.
- Chemoterapia używa narkotyków do zabijania komórek nowotworowych. Można go podawać doustnie lub dożylnie, w zależności od wyboru leku. To pozwala narkotykom przejść przez krwioobieg i dotrzeć do komórek nowotworowych, które mogły rozprzestrzenić się na inne części ciała.
- Terapia biologiczna, zwana także immunoterapią, współpracuje z układem odpornościowym w celu zaatakowania raka. Enzymy lub substancje wytwarzane przez organizm są wykorzystywane do obrony organizmu przed rakiem.
- Ukierunkowana terapia jest nowszym rodzajem terapii przeciwnowotworowej. Narkotyki są używane do atakowania niektórych komórek rakowych bez uszkadzania zdrowych komórek. Niektóre leki działają na naczynia krwionośne, aby zapobiec przepływowi krwi do guza, "głodując" i zmniejszając go.
Badania kliniczne są inną opcją dla niektórych pacjentów z RCC. Testy kliniczne testują nowe metody leczenia, aby sprawdzić, czy są skuteczne w leczeniu choroby. Podczas okresu próbnego będziesz dokładnie monitorowany i możesz opuścić wersję próbną w dowolnym momencie. Porozmawiaj ze swoim zespołem terapeutycznym, aby sprawdzić, czy badanie kliniczne jest realną opcją dla Ciebie.
Perspektywy po diagnozie RCC
Perspektywa po zdiagnozowaniu RCC zależy w dużej mierze od tego, czy rak rozprzestrzenił się i jak szybko rozpoczęto leczenie. Im szybciej zostanie złapany, tym bardziej prawdopodobne jest całkowite wyleczenie.
Jeśli rak rozprzestrzenił się na inne narządy, wskaźnik przeżywalności jest znacznie niższy niż w przypadku złapania przed rozprzestrzenianiem się.
Według National Cancer Institute, pięcioletni wskaźnik przeżycia dla RCC wynosi ponad 70 procent. Oznacza to, że ponad dwie trzecie osób zdiagnozowanych z RCC żyje co najmniej pięć lat po diagnozie.
Jeśli rak zostanie wyleczony lub poddany leczeniu, możesz nadal żyć z długotrwałymi skutkami choroby, które mogą obejmować słabą czynność nerek.
W przypadku przeszczepienia nerki może być konieczna długotrwała terapia farmakologiczna.
