Przegląd
Meralgia paresthetica, zwana też syndromem Bernhardta-Rotha, jest stanem neurologicznym, który powoduje odrętwienie, mrowienie, a czasami ból w zewnętrznym udzie. Zazwyczaj nie jest to poważne.
Meralgia paresthetica występuje, gdy nerw, znany jako boczny udowy nerw udowy, zostaje skompresowany. Każda z poniższych sytuacji może wywołać ten stan:
- ciąża
- ciasne ubrania
- operacja stawu biodrowego
- otyłość
- stania lub chodzenia przez dłuższy czas
Zazwyczaj meralgia paresthetica ustępuje po kilku miesiącach sama lub z zachowawczym leczeniem, np. Noszeniem luźnych ubrań lub odchudzaniem. Kobiety w ciąży z tą chorobą zwykle doświadczają ulgi po porodzie. Cięższe przypadki mogą wymagać leczenia lub operacji.
Jakie są objawy?
Meralgia paresthetica wpływa na skórę na zewnętrznej części uda. Objawy najczęściej występują po jednej stronie ciała. Mogą się pogarszać po stania lub chodzenia przez długi czas.
Objawy obejmują:
- ból
- palenie
- mrowienie
- częściowa utrata czucia
- bóle w okolicy pachwiny
Skóra na zewnętrznej części uda jest zwykle bardziej czuła na dotyk niż na mocne ucisk. Nie wpływa to na mięśnie uda.
Najczęstsze przyczyny
Stan ten występuje, gdy nerw nazywany bocznym udowym nerwem skroniowym zostaje ściśnięty, uwięziony lub ściśnięty. Ten nerw rozpoczyna się w dolnej części kręgosłupa i pozostawia miednicę pod więzadłem zwanym więzadłem pachwinowym.
Nerwy są odpowiedzialne za wysyłanie informacji o środowisku z powrotem do mózgu, a także za wysyłanie wiadomości z mózgu do mięśni. Masz wiele nerwów w całym ciele. Przechodzą nad, pod i między stawami, kościami, więzadłami i mięśniami, zwykle z łatwością.
Jeśli nerw zostanie ściśnięty lub ściśnięty podczas przechodzenia przez staw, kość, więzadło lub mięsień, może powodować ból, utratę czucia lub inne objawy.
Niektóre sposoby, w jakie nerw skórny bocznej kości udowej może zostać skompresowany, obejmują:
- noszenie ciasnych ubrań lub pasków
- chodzić, biegać, jeździć na rowerze lub stać przez dłuższy czas
- operacja lub uraz biodra lub pleców
- ciąża
- otyłość
Meralgia paresthetica podczas ciąży
W przypadku kobiet w ciąży rosnący żołądek i przyrost masy ciała mogą wywierać nacisk na pachwinę. To dodatkowe ciśnienie może uciskać skórny nerw udowy boczny, prowadząc do meralgii parestetycznej.
Objawy meralgia paresthetica mogą się nasilać wraz z trwającą ciążą, ale zwykle ustępują po porodzie. Meralgia paresthetica nie spowoduje komplikacji związanych z twoją ciążą ani nie wpłynie na twoje dziecko.
Kto jest zagrożony?
Możesz być narażony na zwiększone ryzyko wystąpienia parestetii z meralgią, jeśli:
- są w ciąży
- są otyłe lub mają nadwagę
- Niedawno przeszedłem operację biodra lub pleców
- chorują na cukrzycę (u osób z cukrzycą ponad siedem razy częściej rozwija się meralgia paresthetica, która może być spowodowana uszkodzeniem nerwu związanym z cukrzycą)
- są w wieku od 30 do 60 lat
- nosić ciężki pas narzędziowy do pracy
Jak to jest zdiagnozowane
Aby zdiagnozować meralgię paresthetica, lekarz zada pytania o objawy i przeprowadzi badanie lekarskie. Możesz zostać zapytany o twoją historię medyczną, włączając w to wszelkie inne stany, które możesz mieć, leki, które bierzesz, i jeśli miałeś ostatnio operację.
Twój lekarz może również zadać ci pytania dotyczące Twojego stylu życia, na przykład, gdy nosisz ciężki pas narzędziowy do swojej pracy lub często nosisz obcisłe gorsety lub pończochy.
Podczas badania fizykalnego lekarz może przetestować odczucie na udzie i poprosić o wskazanie miejsca na udzie, które jest bolesne lub odrętwiałe.
Jeśli lekarz nie jest w stanie potwierdzić diagnozy na podstawie objawów i historii choroby, może również zalecić następujące badania:
- badania obrazowe, takie jak prześwietlenie rentgenowskie lub MRI, w celu uzyskania obrazów bioder i miednicy
- testy prędkości przewodzenia nerwowego, które wykorzystują impulsy elektryczne do poszukiwania uszkodzonych nerwów
- elektromiografia (EMG), aby pomóc w pomiarze wyładowań elektrycznych otaczających mięśni
- blokada nerwów, gdzie znieczulenie wstrzykuje się w udo w miejscu, w którym przenika do niego boczny nerw udowy kości udowej (jeśli masz meralgię parestetyczną, twój ból ustąpi natychmiast po wstrzyknięciu znieczulenia, a ulga w bólu potrwa 30 40 minut)
Zabiegi, które możesz wypróbować w domu
Ponieważ objawy zwykle ustępują same w ciągu kilku miesięcy, leczenie zwykle nie jest konieczne.
Celem leczenia jest usunięcie tego, co ściska nerw. Aby złagodzić objawy, lekarz może zasugerować:
- noszenie luźnych ubrań
- spoczynkowy
- tracić na wadze
- przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), takich jak aspiryna lub ibuprofen (Advil), lub leków przeciwbólowych, takich jak acetaminofen (Tylenol)
- głęboki masaż tkanek
Istnieją również ćwiczenia, które możesz wykonać, aby zmniejszyć nacisk na okolice pachwiny i poprawić elastyczność i siłę w miednicy, biodrze i rdzeniu. Oto kilka wspaniałych ćwiczeń przeciwbólowych dla meralgia paresthetica.
Co najmniej jedno badanie przypadku wykazało, że domowy program ćwiczeń obejmujący ruchy miednicy / zwrotnicy, stabilizację i ćwiczenia relaksacyjne prawie rozwiązały objawy meralgia paresthetica u kobiety w ciąży.
Zabiegi od lekarza
Leczenie jest zwykle zalecane tylko wtedy, gdy objawy utrzymują się przez więcej niż dwa do trzech miesięcy lub uważasz ból za ciężki.
Twój lekarz może zalecić:
- zastrzyki z kortykosteroidów, aby złagodzić stany zapalne i ból
- trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, które, jak wykazano, łagodzą ten rodzaj bólu
- leki stosowane w leczeniu drgawek, takie jak gabapentyna (Neurontin) lub pregabalina (Lyrica)
- operacja dekompresji nerwów (rzadko)
Jakie są prognozy?
Perspektywy meralgia paresthetica są zazwyczaj bardzo dobre. Większość przypadków rozwiązuje się samodzielnie bez dalszych komplikacji. W przypadku kobiet w ciąży, u których rozpoznano meralgię parestetyczną, stan najprawdopodobniej ustąpi zaraz po porodzie. W niewielkiej liczbie przypadków drętwienie, pieczenie i ból utrzymują się pomimo leczenia.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie umiarkowaną parestezję, upewnij się, że podjąłeś kroki, aby zmniejszyć kompresję nerwów, która ją powoduje. Może to oznaczać noszenie luźnych ubrań, utratę wagi lub wykonywanie ćwiczeń i rozciąganie. W przypadku łagodnego bólu można przyjmować dostępne bez recepty leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen (Advil) lub aspiryna. Należy uważnie przeczytać etykiety produktów.
Jeśli twój ból nasila się lub nie zniknął po dwóch miesiącach, udaj się do lekarza, aby omówić możliwości leczenia.
