Czym jest objętość końcowo-rozkurczowa?
Końcowa rozkurczowa objętość lewej komory to ilość krwi w lewej komorze serca tuż przed skurczeniem się serca. Podczas gdy prawa komora ma również objętość końcowo-rozkurczową, to wartość lewej komory, i jak odnosi się do objętości wyrzutowej, służy jako ważny pomiar, jak dobrze serce działa.
Serce składa się z czterech komór. Prawe przedsionek łączy się z prawą komorą i przenosi krew z ciała do płuc w celu utlenowania. Następnie krew z płuc powraca do serca przez lewe przedsionki. Krew trafia następnie do lewej komory serca, gdzie jest wyciskana z serca, aby dostarczać natlenowaną krew przez ciało.
Kiedy serca serca kurczą się, aby przesunąć krew do przodu, jest to znane jako skurcz. Z kolei Diastole, gdy komory się rozluźniają i wypełniają krwią. Ciśnienie krwi jest miarą ciśnień po lewej stronie serca podczas skurczu i rozkurczu. Jeśli serce działa skutecznie, przesuwa dużą część krwi w komorach do przodu, gdy ściska. W tym przypadku, gdy komory się rozluźniają, w sercu nie pozostaje dużo krwi.
Jak wzrost objętości końcowo-rozkurczowej wpływa na serce?
Lewa komorowa objętość końcoworozkurczowa jest często uważana za taką samą jak obciążenie wstępne. Jest to ilość krwi, do której żyły wracają do serca przed skurczem. Ponieważ nie ma prawdziwego testu dla obciążenia wstępnego, lekarze mogą obliczyć lewostronną objętość końcoworozkurczową jako sposób oszacowania obciążenia wstępnego.
Lekarze używają objętości końcowo-rozkurczowej plus objętość końcową skurczową, aby określić pomiar zwany objętością wyrzutową. Objętość udaru to ilość krwi pompowanej z lewej komory z każdym uderzeniem serca.
Obliczenie objętości wyrzutowej jest następujące:
objętość obrysu = objętość końcowo-rozkurczowa - objętość końcowa skurczowa
Dla mężczyzny średniej wielkości końcowa objętość rozkurczowa wynosi 120 mililitrów krwi, a końcowa objętość skurczowa wynosi 50 mililitrów krwi. Oznacza to, że średnia objętość wyładowania dla zdrowego mężczyzny wynosi zwykle około 70 mililitrów krwi na uderzenie.
Całkowita objętość krwi wpływa również na tę liczbę. Całkowita objętość krwi w organizmie zmienia się w zależności od wielkości, masy i masy mięśniowej. Z tych powodów dorosłe kobiety mają mniejszą całkowitą objętość krwi, co powoduje nieco mniejszą objętość końcoworozkurczową i końcową skurczową w porównaniu z dorosłymi mężczyznami.
Objętość końcoworozkurczowa osoby z wiekiem maleje.
Lekarz może obliczyć te objętości za pomocą kilku testów diagnostycznych, takich jak:
- Cewnikowanie lewej komory serca. Cewnik jest przepuszczany przez naczynie krwionośne i do serca, umożliwiając lekarzowi wykonanie różnych procedur w celu zdiagnozowania problemu z sercem.
- Echokardiogram przezprzełykowy (TEE). Specjalny rodzaj sondy przekazywany jest do przełyku w celu utworzenia z bliska zdjęć komór serca, w szczególności zastawek serca.
- Echokardiogram przezklatkowy (TTE). Fale dźwiękowe tworzą obrazy twojego serca za pomocą urządzenia zwanego przetwornikiem.
Informacje z tych testów mogą zapewnić zrozumienie tego, jak dobrze serce działa.
Objętość obrysu jest częścią innego obliczenia funkcji serca znanej jako pojemność minutowa serca lub ile krwi serce wypływa co minutę. Pojemność minutowa serca jest obliczana przez pomnożenie częstości akcji serca i objętości wyrzutowej.
Działanie objętości końcowo-rozkurczowej są również opisane przez prawo znane jako mechanizm Frank-Starling: Im więcej włókien mięśnia sercowego jest rozciągniętych, tym trudniej serce się ściśnie. Serce może zrekompensować dość dużo czasu, ściskając go mocniej. Jednak ściśnięcie mocniej może spowodować gęstnienie mięśnia sercowego w miarę upływu czasu. Ostatecznie, jeśli mięsień sercowy staje się zbyt gruby, mięśnie też nie mogą już ściśnąć.
Jakie warunki wpływają na objętość końcoworozkurczową?
Istnieje szereg stanów związanych z sercem, które mogą powodować zwiększenie lub zmniejszenie objętości końcowo-rozkurczowej.
Zbyt rozciągnięty mięsień sercowy, zwany rozszerzoną kardiomiopatią, może wpływać na końcową rozkurczową objętość pacjenta. Ten stan jest często wynikiem ataku serca. Uszkodzony mięsień sercowy może stać się większy i bardziej miękki, niezdolny do prawidłowego pompowania krwi, co może prowadzić do niewydolności serca. W miarę powiększania się komory wzrasta objętość końcoworozkurczowa. Nie wszystkie osoby z niewydolnością serca będą miały wyższą niż normalnie objętość końcoworozkurczową, ale wiele z nich będzie.
Inną chorobą serca, która zmienia objętość końcoworozkurczową, jest przerost serca. Często występuje to w wyniku nieleczonego nadciśnienia. W tym przypadku komory serca stają się grubsze, zmuszając ciężej do pracy przy wysokim ciśnieniu krwi. Początkowo objętość końcowo-rozkurczowa zmniejsza się, ponieważ grubszy mięsień sercowy ściśnie mocniej. W końcu mięsień sercowy nie może być grubszy i zaczyna się zużywać. Powoduje to zwiększenie objętości końcoworozkurczowej w miarę rozwoju niewydolności serca.
Czasami nieprawidłowości zastawek serca mogą wpływać na objętość końcoworozkurczową. Na przykład, jeśli zastawka aortalna, która kontroluje przepływ krwi z lewej komory do aorty (duża tętnica, która pompuje dotlenioną krew do organizmu) jest mniejsza niż normalnie, serce nie może również wyprowadzić krwi z serca. To może pozostawić dodatkową krew w sercu w rozkurczu.
Innym przykładem jest niedomykalność mitralna, w której krew nie przepływa równie dobrze do lewej komory. Przyczyną tego może być wypadnięcie płatka zastawki mitralnej, które występuje, gdy klapy zastawki mitralnej nie zamykają się prawidłowo.
Na wynos
Lewa komorowa objętość końcowo-rozkurczowa jest jednym z kilku obliczeń, które lekarze wykorzystują do określenia, jak dobrze pompuje serce. Te obliczenia, w połączeniu z innymi informacjami, takimi jak objętość końcowa skurczowa, mogą powiedzieć lekarzowi więcej na temat ogólnego stanu zdrowia serca.
