Czym jest epilepsja?
Padaczka jest przewlekłą chorobą, która powoduje niesprowokowane, nawracające napady padaczkowe. Napad to nagły przypływ elektrycznej aktywności w mózgu.
Istnieją dwa główne rodzaje napadów. Uogólnione napady atakują cały mózg. Napady ogniskowe lub częściowe atakują tylko jedną część mózgu.
Łagodny napad może być trudny do rozpoznania. Może trwać kilka sekund, podczas których brakuje ci świadomości.
Silniejsze drgawki mogą powodować skurcze i niekontrolowane drgawki mięśniowe i mogą trwać od kilku sekund do kilku minut. Podczas silniejszego ataku niektórzy ludzie stają się zdezorientowani lub tracą przytomność. Później możesz nie pamiętać o tym.
Istnieje kilka powodów, dla których możesz mieć napad. Obejmują one:
- wysoka gorączka
- uraz głowy
- bardzo niski poziom cukru we krwi
- wycofanie alkoholu
Padaczka jest dość powszechną chorobą neurologiczną, która dotyka 65 milionów ludzi na całym świecie. W Stanach Zjednoczonych dotyka około 3 milionów ludzi.
Każdy może rozwinąć epilepsję, ale jest bardziej powszechny u małych dzieci i osób starszych. Występuje nieco częściej u mężczyzn niż u kobiet.
Nie ma lekarstwa na epilepsję, ale zaburzeniem można zarządzać za pomocą leków i innych strategii.
Jakie są objawy epilepsji?
Napady padaczkowe są głównym objawem epilepsji. Objawy różnią się w zależności od osoby i rodzaju napadu.
Napady ogniskowe (częściowe)
ZA prosty napad częściowy nie powoduje utraty przytomności. Objawy obejmują:
- zmiany wyczucia smaku, zapachu, wzroku, słuchu lub dotyku
- zawroty głowy
- mrowienie i drganie kończyn
Złożone napady częściowe obejmować utratę świadomości lub świadomości. Inne objawy to:
- gapiąc się tępo
- brak reakcji
- wykonywanie powtarzających się ruchów
Uogólnione napady padaczkowe
Uogólnione napady obejmują cały mózg. Istnieje sześć rodzajów:
Napady nieobecności, które kiedyś nazywano "nieprzyjemnymi napadami" - powodują puste spojrzenie. Ten rodzaj napadu może również powodować powtarzające się ruchy, takie jak uderzanie w wargi lub mruganie. Zwykle występuje również krótka utrata świadomości.
Napady toniczne powodować sztywność mięśni.
Napady atoniczne prowadzić do utraty kontroli mięśni i spowodować nagły spadek.
Napady kloniczne charakteryzują się powtarzającymi się, gwałtownymi ruchami mięśni twarzy, szyi i ramion.
Napady miokloniczne powodują spontaniczne szybkie skurcze rąk i nóg.
Napady toniczno-kloniczne kiedyś nazywano "napady drgawkowe". Objawy obejmują:
- usztywnienie ciała
- drżący
- utrata kontroli nad pęcherzem lub jelitami
- gryzienie języka
- utrata przytomności
Po napadzie możesz nie pamiętać, że go masz, lub możesz czuć się nieco chory przez kilka godzin.
Dowiedz się więcej o objawach padaczki "
Co wywołuje napad padaczkowy?
Niektórzy ludzie są w stanie zidentyfikować rzeczy lub sytuacje, które mogą wywołać drgawki.
Kilka najczęściej zgłaszanych wyzwalaczy to:
- brak snu
- choroba lub gorączka
- naprężenie
- jasne światła, migające światła lub wzory
- kofeina, alkohol, leki lub narkotyki
- pomijanie posiłków, przejadanie się lub specyficzne składniki żywności
Identyfikacja wyzwalaczy nie zawsze jest łatwa. Pojedynczy incydent nie zawsze oznacza, że coś jest wyzwalaczem. Często jest to połączenie czynników, które powodują napad.
Dobrym sposobem na znalezienie wyzwalaczy jest prowadzenie dziennika zajęcia. Po każdym napadzie zwróć uwagę na następujące kwestie:
- dzień i czas
- w jaką aktywność byłeś zaangażowany
- co się dzieje wokół ciebie
- niezwykłe widoki, zapachy lub dźwięki
- niezwykłe stresory
- co jadłeś lub ile czasu minęło, odkąd zjadłeś
- twój poziom zmęczenia i jak dobrze spałeś poprzedniej nocy
Możesz również skorzystać z dziennika zajęcia, aby sprawdzić, czy Twoje leki działają. Zwróć uwagę, jak czułeś się tuż przed i zaraz po ataku i jakichkolwiek skutkach ubocznych.
Przynieś czasopismo, gdy odwiedzasz lekarza. Może to być przydatne w dostosowywaniu twoich leków lub odkrywaniu innych terapii.
Dowiedz się więcej o życiu z epilepsją "
Czy epilepsja jest dziedziczna?
Może istnieć aż 500 genów związanych z epilepsją. Genetyka może również zapewnić ci naturalny próg. Jeśli dziedziczysz niski próg napadowy, jesteś bardziej podatny na wyzwalacze napadów. Wyższy próg oznacza mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia drgawek.
Padaczka czasami przebiega w rodzinach. Mimo to ryzyko odziedziczenia warunku jest dość niskie. Większość rodziców z padaczką nie ma dzieci z epilepsją.
Zasadniczo ryzyko wystąpienia epilepsji w wieku 20 lat wynosi około 1 procent lub 1 na 100 osób. Jeśli masz rodzica z epilepsją z powodu przyczyny genetycznej, twoje ryzyko wzrasta do 2 do 5 procent.
Jeśli twój rodzic ma epilepsję z powodu innej przyczyny, takiej jak udar mózgu lub uszkodzenie mózgu, nie wpływa to na twoje szanse na rozwój padaczki.
Niektóre rzadkie stany, takie jak stwardnienie guzowate i nerwiakowłókniak, mogą powodować drgawki. Są to warunki, które mogą działać w rodzinach.
Padaczka nie wpływa na twoją zdolność posiadania dzieci. Ale niektóre leki na padaczkę mogą wpływać na twoje nienarodzone dziecko. Nie przestawaj przyjmować leków, ale porozmawiaj z lekarzem przed zajściem w ciążę lub zaraz po tym, jak dowiesz się, że jesteś w ciąży.
Jeśli masz epilepsję i martwisz się o założenie rodziny, rozważ zorganizowanie konsultacji z doradcą genetycznym.
Co powoduje epilepsję?
W przypadku 6 na 10 osób z epilepsją nie można ustalić przyczyny. Różne rzeczy mogą prowadzić do drgawek.
Możliwe przyczyny to:
- Poważny uraz mózgu
- blizny w mózgu po urazie mózgu (padaczka pourazowa)
- poważna choroba lub bardzo wysoka gorączka
- udar, który jest główną przyczyną epilepsji u osób w wieku powyżej 35 lat
- inne choroby naczyniowe
- brak tlenu w mózgu
- guz mózgu lub torbiel
- otępienie lub choroba Alzheimera
- matczyny zażywanie narkotyków, uraz prenatalny, wady mózgu lub brak tlenu w momencie narodzin
- choroby zakaźne, takie jak AIDS i zapalenie opon mózgowych
- zaburzenia genetyczne lub rozwojowe lub choroby neurologiczne
Dziedziczność odgrywa rolę w niektórych typach epilepsji. W populacji ogólnej istnieje 1% szansy na wystąpienie epilepsji przed 20 rokiem życia. Jeśli masz rodzica, którego epilepsja jest powiązana z genetyką, zwiększa to twoje ryzyko do 2 do 5 procent.
Genetyka może również sprawić, że niektórzy ludzie będą bardziej podatni na ataki spowodowane czynnikami środowiskowymi.
Epilepsja może rozwinąć się w każdym wieku. Rozpoznanie zwykle występuje we wczesnym dzieciństwie lub po 60 roku życia.
W jaki sposób diagnozowana jest epilepsja?
Jeśli podejrzewasz, że masz napad, skonsultuj się z lekarzem tak szybko, jak to możliwe. Napad może być objawem poważnego problemu medycznego.
Twoja historia choroby i objawy pomogą lekarzowi zdecydować, które badania będą pomocne. Prawdopodobnie przeprowadzisz badanie neurologiczne, aby sprawdzić swoje zdolności motoryczne i funkcjonowanie psychiczne.
Aby zdiagnozować epilepsję, należy wykluczyć inne stany, które powodują napady padaczkowe. Twój lekarz prawdopodobnie zleci pełną morfologię krwi i chemię krwi.
Do poszukiwania krwi można użyć:
- oznaki chorób zakaźnych
- funkcja wątroby i nerek
- poziomy glukozy we krwi
Elektroencefalogram (EEG) to najczęstszy test stosowany w diagnostyce padaczki. Po pierwsze, elektrody są przymocowane do skóry głowy za pomocą pasty. To nieinwazyjny, bezbolesny test. Możesz zostać poproszony o wykonanie określonego zadania. W niektórych przypadkach test jest wykonywany podczas snu. Elektrody będą rejestrować aktywność elektryczną mózgu. Niezależnie od tego, czy masz napad padaczkowy, czy nie, zmiany w prawidłowych falach mózgowych są częste w epilepsji.
Badania obrazowe mogą ujawnić guzy i inne nieprawidłowości, które mogą powodować drgawki. Testy te mogą obejmować:
- tomografia komputerowa
- MRI
- pozytonowa tomografia emisyjna (PET)
- tomografia komputerowa emisji pojedynczego fotonu
Padaczka jest zwykle diagnozowana w przypadku napadów padaczkowych bez widocznego lub odwracalnego powodu.
Jak leczy się epilepsję?
Większość osób może radzić sobie z epilepsją. Twój plan leczenia będzie oparty na nasileniu objawów, zdrowiu i odpowiedziach na leczenie.
Niektóre opcje leczenia obejmują:
- Leki przeciwpadaczkowe (przeciwdrgawkowe, przeciwzapalne): Te leki mogą zmniejszyć liczbę napadów, które masz. U niektórych osób eliminują one napady. Aby być skutecznym, lek należy zażywać dokładnie tak, jak zalecono.
- Stymulator nerwu błędnego: To urządzenie jest chirurgicznie umieszczane pod skórą na klatce piersiowej i elektrycznie stymuluje nerw, który przebiega przez szyję. To może pomóc w zapobieganiu napadom.
- Dieta ketogeniczna: Ponad połowa osób, które nie reagują na leki, korzysta z tej wysokotłuszczowej diety o niskiej zawartości węglowodanów.
- Operacja mózgu: Obszar mózgu, który powoduje aktywność napadów, może zostać usunięty lub zmieniony.
Trwają badania nad nowymi metodami leczenia. Jedną z metod leczenia, która może być dostępna w przyszłości, jest głęboka stymulacja mózgu. Jest to procedura, w której elektrody są wszczepiane do mózgu. Następnie wszczepia się generator do klatki piersiowej. Generator wysyła impulsy elektryczne do mózgu, aby zmniejszyć napady.
Inną drogą badań jest urządzenie przypominające rozrusznik serca. Sprawdzał wzór aktywności mózgu i wysyłał ładunek elektryczny lub lek, aby zatrzymać napad.
Analizowane są również małoinwazyjne operacje i radiochirurgia.
Leki na padaczkę
Leczeniem pierwszego rzutu w leczeniu padaczki jest lek przeciwbólowy. Leki te pomagają zmniejszyć częstość i nasilenie napadów. Nie mogą zatrzymać napadu, który jest już w toku, ani nie jest lekarstwem na epilepsję.
Lek jest wchłaniany przez żołądek. Następnie przepływa krwioobieg do mózgu. Wpływa na neuroprzekaźniki w sposób, który zmniejsza aktywność elektryczną, która prowadzi do napadów padaczkowych.
Leki przeciwzapalne przechodzą przez przewód pokarmowy i opuszczają ciało przez mocz.
Na rynku jest wiele leków przeciwwirusowych. Twój lekarz może przepisać pojedynczy lek lub kombinację leków, w zależności od rodzaju napadów, które masz.
Typowe leki na padaczkę obejmują:
- lewetiracetam (Keppra)
- lamotrygina (Lamictal)
- topiramat (Topamax)
- kwas walproinowy (Depakote)
- karbamazepina (Tegretol)
- ethosuximide (Zarontin)
Leki te są ogólnie dostępne w postaci tabletek, płynów lub postaci do wstrzykiwania i są przyjmowane raz lub dwa razy dziennie. Zaczniesz od najniższej możliwej dawki, którą można dostosować, aż zacznie działać. Leki te muszą być przyjmowane konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami.
Niektóre potencjalne skutki uboczne mogą obejmować:
- zmęczenie
- zawroty głowy
- wysypka na skórze
- słaba koordynacja
- problemy z pamięcią
Rzadkie, ale poważne działania niepożądane obejmują depresję i stany zapalne wątroby lub innych narządów.
Padaczka jest inna dla każdego, ale większość osób poprawia leki przeciwzapalne. Niektóre dzieci z epilepsją przestają mieć napady padaczkowe i mogą przestać przyjmować leki.
Dowiedz się więcej o lekach stosowanych w leczeniu padaczki "
Czy operacja jest opcją do leczenia padaczki?
Jeśli leki nie mogą zmniejszyć liczby napadów, inną opcją jest operacja.
Najczęstszą operacją jest resekcja. Wiąże się to z usunięciem części mózgu, w której zaczynają się drgawki. Najczęściej płat skroniowy usuwa się w procedurze znanej jako lobektomia czasowa. W niektórych przypadkach może to zatrzymać aktywność napadów.
W niektórych przypadkach będziesz czuwał podczas tej operacji. W związku z tym lekarze mogą rozmawiać z tobą i unikać usuwania części mózgu, która kontroluje ważne funkcje, takie jak wzrok, słuch, mowa lub ruch.
Jeśli obszar mózgu jest zbyt duży lub ważny, aby go usunąć, istnieje kolejna procedura nazywana wielokrotną transection lub odłączeniem. Chirurg wykonuje cięcia w mózgu, aby przerwać ścieżkę nerwową. Dzięki temu napady padaczkowe nie rozprzestrzeniają się na inne obszary mózgu.
Po zabiegu niektórzy ludzie są w stanie zmniejszyć dawki leków przeciwwirusowych, a nawet przestać je przyjmować.
Istnieje ryzyko każdej operacji, w tym złej reakcji na znieczulenie, krwawienie i zakażenie. Chirurgia mózgu może czasami prowadzić do zmian poznawczych. Przedyskutuj zalety i wady różnych procedur z chirurgiem i uzyskaj drugą opinię przed podjęciem ostatecznej decyzji.
Dowiedz się więcej o operacji na padaczkę "
Zalecenia żywieniowe dla osób z epilepsją
Dieta ketogenna jest często zalecana dla dzieci z padaczką. Ta dieta ma niską zawartość węglowodanów i dużo tłuszczów. Dieta zmusza organizm do korzystania z tłuszczu zamiast energii z glukozy, procesu zwanego ketozą.
Dieta wymaga ścisłej równowagi między tłuszczami, węglowodanami i białkami. Dlatego najlepiej współpracować z dietetykiem lub dietetykiem. Dzieci na tej diecie muszą być dokładnie monitorowane przez lekarza.
Dieta ketogenna nie przynosi korzyści wszystkim. Ale gdy postępuje się właściwie, często skutecznie zmniejsza częstotliwość napadów. Działa lepiej na niektóre typy padaczki niż inne.
W przypadku młodzieży i dorosłych z padaczką zalecana może być modyfikowana dieta Atkinsa. Ta dieta ma również wysoką zawartość tłuszczu i wiąże się z kontrolowanym spożyciem węglowodanów.
Około połowa dorosłych, którzy próbują zmodyfikowanej diety Atkinsa, doświadcza mniejszej liczby napadów. Wyniki mogą być widoczne tak szybko, jak kilka miesięcy.
Ponieważ dieta ta ma tendencję do bycia niską zawartością błonnika i wysokiej zawartości tłuszczu, często występującym skutkiem jest zaparcie.
Porozmawiaj z lekarzem przed rozpoczęciem nowej diety i upewnij się, że dostajesz niezbędne składniki odżywcze. W każdym razie nie spożywanie przetworzonej żywności może pomóc w poprawie zdrowia.
Dowiedz się więcej o tym, jak dieta może wpływać na epilepsję "
Padaczka i zachowanie: czy istnieje związek?
Dzieci z padaczką mają zwykle więcej problemów w uczeniu się i zachowaniu niż te, które tego nie robią. Czasami jest połączenie. Ale te problemy nie zawsze są spowodowane padaczką.
Około 15 do 35 procent dzieci z niepełnosprawnością intelektualną ma również epilepsję. Często wywodzą się z tej samej przyczyny.
Niektóre osoby doświadczają zmiany zachowania w minutach lub godzinach przed atakiem. Może to być związane z nieprawidłową aktywnością mózgu poprzedzającą drgawki i może obejmować:
- nieuwaga
- drażliwość
- nadpobudliwość
- agresywność
Dzieci z padaczką mogą doświadczać niepewności w swoim życiu. Perspektywa nagłego ataku przed przyjaciółmi i kolegami z klasy może być stresująca. Uczucia te mogą powodować, że dziecko reaguje lub wycofuje się z sytuacji towarzyskich.
Większość dzieci uczy się dostosowywać w miarę upływu czasu. Dla innych dysfunkcje społeczne mogą trwać do dorosłości. Od 30 do 70 procent osób z padaczką ma również depresję, lęk lub jedno i drugie.
Leki przeciwzapalne mogą również wpływać na zachowanie. Pomocne może być przełączanie lub dostosowywanie leków.
Problemy behawioralne należy rozwiązywać podczas wizyt lekarskich. Leczenie zależeć będzie od natury problemu.
Możesz również skorzystać z indywidualnej terapii, terapii rodzinnej lub dołączyć do grupy wsparcia, aby pomóc Ci sobie z tym poradzić.
Życie z epilepsją: czego się spodziewać
Padaczka jest przewlekłym zaburzeniem, które może wpływać na wiele części twojego życia.
Przepisy różnią się w zależności od stanu, ale jeśli twoje napady nie są dobrze kontrolowane, możesz nie mieć prawa jeździć.
Ponieważ nigdy nie wiadomo, kiedy wystąpi napad, wiele codziennych czynności, takich jak przechodzenie przez ruchliwą ulicę, może stać się niebezpiecznym. Problemy te mogą prowadzić do utraty niezależności.
Niektóre inne powikłania padaczki mogą obejmować:
- ryzyko trwałego uszkodzenia lub śmierci z powodu poważnych napadów, które trwają dłużej niż pięć minut (stan padaczkowy)
- ryzyko nawrotów drgawek bez odzyskania przytomności pomiędzy (stan padaczkowy)
- nagła niewyjaśniona śmierć w epilepsji, która dotyka tylko około 1% osób z padaczką
Oprócz regularnych wizyt lekarskich i przestrzegania planu leczenia, oto kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby poradzić sobie z:
- Prowadź dziennik napadów, aby zidentyfikować potencjalne wyzwalacze, aby uniknąć ich.
- Załóż bransoletkę z alarmem medycznym, aby ludzie wiedzieli, co zrobić, jeśli masz napad i nie możesz mówić.
- Naucz najbliżej ludzi o napadach i co robić w nagłych wypadkach.
- Szukaj profesjonalnej pomocy w przypadku objawów depresji lub lęku.
- Dołącz do grupy wsparcia dla osób z zaburzeniami padaczkowymi.
- Dbaj o swoje zdrowie, jedząc zbilansowaną dietę i regularnie ćwicząc.
Dowiedz się więcej o życiu z epilepsją "
Czy istnieje lekarstwo na epilepsję?
Nie ma lekarstwa na epilepsję, ale wczesne leczenie może mieć duże znaczenie.
Niekontrolowane lub długotrwałe napady drgawkowe mogą prowadzić do uszkodzenia mózgu. Epilepsja zwiększa również ryzyko nagłej niewyjaśnionej śmierci.
Warunek można z powodzeniem zarządzać. Drgawki można ogólnie kontrolować za pomocą leków.
Dwa rodzaje operacji mózgu mogą zmniejszyć lub wyeliminować napady. Jeden typ, nazywany resekcja, obejmuje usunięcie części mózgu, z której pochodzą drgawki.
Kiedy obszar mózgu odpowiedzialny za drgawki jest zbyt ważny lub duży, aby go usunąć, chirurg może wykonać rozłączenie. Wymaga to przerwania ścieżki nerwowej poprzez cięcia w mózgu. Dzięki temu napady padaczkowe nie rozprzestrzeniają się na inne części mózgu.
Ostatnie badania wykazały, że 81 procent osób z ciężką epilepsją było całkowicie lub prawie bez napadów po sześciu miesiącach od operacji. Po 10 latach 72 procent nadal pozostawało całkowicie lub prawie bez napadów.
Dziesiątki innych badań nad przyczynami, leczeniem i potencjalnymi lekami na epilepsję trwają.
Chociaż obecnie nie ma lekarstwa, właściwe leczenie może spowodować dramatyczną poprawę stanu i jakości życia.
Dowiedz się więcej o długoterminowych perspektywach dla osób cierpiących na epilepsję "
Fakty i statystyki dotyczące epilepsji
Na całym świecie 65 milionów ludzi ma epilepsję. Dotyczy to około 3 milionów osób w Stanach Zjednoczonych, gdzie każdego roku zdiagnozowanych jest 150 000 nowych przypadków epilepsji.
Aż 500 genów może w jakiś sposób odnosić się do padaczki. Dla większości ludzi ryzyko rozwoju epilepsji przed 20 rokiem życia wynosi około 1 procent. Posiadanie rodzica z genetycznie powiązaną padaczką zwiększa to ryzyko do 2 do 5 procent.
Dla osób w wieku powyżej 35 lat główną przyczyną padaczki jest udar. W przypadku 6 na 10 osób nie można ustalić przyczyny napadu.
Od 15 do 30 procent dzieci z niepełnosprawnością intelektualną ma epilepsję. Między 30 a 70 procent osób z epilepsją ma depresję, lęk lub jedno i drugie.
Nagła niewyjaśniona śmierć dotyka około 1% osób z padaczką.
Między 60 a 70 procent osób z epilepsją reaguje zadowalająco na pierwszy lek przeciwpadaczkowy, którego próbują. Około 50 procent może przestać brać leki po dwóch do pięciu lat bez ataku.
Jedna trzecia osób z padaczką ma niekontrolowane drgawki, ponieważ nie znalazła leczenia, które działa. Ponad połowa osób cierpiących na epilepsję, które nie reagują na leczenie, poprawia dietę ketogeniczną. Połowa dorosłych, którzy próbują zmodyfikowanej diety Atkinsa, ma mniej napadów.
Dowiedz się więcej faktów i statystyk dotyczących epilepsji "
