Łuszczyca i artropatia łuszczycowa
Łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną, która przyspiesza wzrost komórek skóry. Może to spowodować stan zapalny skóry, która swędzi lub jest delikatna w dotyku. Nie ma lekarstwa na łuszczycę, a przyczyna jest uważana za genetyczną. Około 7,5 miliona Amerykanów ma jakąś postać łuszczycy.
Łuszczycowe zapalenie stawów (PsA) jest stanem, który często występuje wraz z łuszczycą. Podobnie jak inne rodzaje zapalenia stawów, PsA powoduje ból, sztywność i obrzęk w dotkniętych stawach. Szacuje się, że do 30 procent ludzi z łuszczycą ostatecznie rozwinie PsA.
Łuszczyca i PsA są czasem określane jako choroba łuszczycowa. Choroba łuszczycowa jest przewlekła, co oznacza, że nie ma sposobu całkowitego zaprzestania występowania objawów. Możesz jednak wprowadzić pewne zmiany w stylu życia, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zaostrzeń i poprawić ogólną jakość życia.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak te warunki są połączone, jak radzić sobie z objawami i nie tylko.
Dlaczego niektórzy ludzie z łuszczycą rozwijają PsA
Chociaż łuszczyca i PsA mogą wydawać się niezwiązane ze sobą, oba stany odzwierciedlają zaburzenie czynności układu odpornościowego.
W łuszczycy Twój nadczynny układ odpornościowy powoduje, że komórki twojego organizmu rozwijają się zbyt szybko. Może to być spowodowane przez wiele czynników środowiskowych, takich jak stres czy palenie.
Ale jedną rzeczą wspólną dla tych wyzwalaczy jest to, że stymulują one reakcję zapalną twojego organizmu. Ta sama reakcja zapalna może wystąpić w twoich stawach. Zaognione stawy są przyczyną PsA.
W PsA, krwinki białe celują w tkanki twojego organizmu zamiast chronić twoje ciało przed obcymi najeźdźcami. Chociaż PsA jest związane z łuszczycą, ma bardzo charakterystyczne objawy. Z tego powodu niektórzy badacze określili PsA jako "chorobę w chorobie".
Centers for Disease Control and Prevention oblicza, że od 10 do 20 procent osób z łuszczycą przejdzie na rozwój PsA. Jest to nieco mniej niż dane przedstawione przez National Psoriasis Foundation, która naraża ryzyko na mniej więcej jedną trzecią.
Łuszczycę rozpoznaje się zwykle na początku płytek. Są to łuskowate plamy podniesionej, srebrno-białej lub czerwonawej skóry. PsA wpływa na stawy, zazwyczaj na palcach, palcach i dolnej części pleców. PsA może przybierać różne formy i może wywoływać inne skutki uboczne, takie jak zmęczenie i zmniejszenie zakresu ruchu. Ponieważ łuszczyca jest bardziej widoczna, często łatwiej jest ją rozpoznać niż PsA.
Skutki łuszczycy i PsA
Najczęstszą postacią łuszczycy jest łuszczyca plackowata, znana również jako łuszczyca zwykła. Wpływa na 80-90% wszystkich osób z łuszczycą. Charakteryzuje się płytkami. Mogą one przychodzić i odchodzić, nawet jeśli łuszczyca jest przewlekłą lub długotrwałą chorobą.
Podobnie jak łuszczyca, PsA jest przewlekła. PsA jest również stanem progresywnym. Reakcja zapalna, którą wywołuje PsA w stawach, może prowadzić do stopniowego niszczenia chrząstki stawowej i kości.
Nieleczony proces może powodować skręcenie, bolesność lub obrzęk stawów, które przestają działać. Bóle stawów mogą być powszechne lub mogą występować tylko po jednej stronie ciała.
Osoby z chorobą łuszczycową są również narażone na inne schorzenia. To zawiera:
- otyłość
- choroba serca
- cukrzyca
- depresja
Możliwości leczenia
Niektóre osoby leczą się od czasu do czasu, łagodne objawy łuszczycy z lekami stosowanymi bezpośrednio na skórę. Podobnie łagodne wydzieliny PsA mogą być czasami leczone bez recepty środkami przeciwbólowymi, takimi jak ibuprofen (Advil) i naproksen (Aleve). Środki te mają tendencję do łagodzenia objawów.
Dostępne są dodatkowe terapie, które są ukierunkowane na łuszczycę samodzielnie lub na obie łuszczycę i PsA.
Opcje leczenia tylko dla łuszczycy
Najczęstsze metody łagodnej łuszczycy to miejscowe kremy do skóry i maści. Należą do nich witamina D, kwas salicylowy i klasa leków zwanych kortykosteroidami.
Witamina D została uznana za skuteczne leczenie problemów autoimmunologicznych w organizmie, w tym łuszczycy.
Stwierdzono, że kortykosteroidy są co najmniej tak samo skuteczne jak witamina D. Wadą kortykosteroidów jest to, że z biegiem czasu stosowanie ich na skórze może osłabiać skórę. Inne działania niepożądane kortykosteroidów obejmują:
- złamane naczynia krwionośne
- czerwień
- podrażnienie
- skórkuj to siniaki
Kortykosteroidy są w zakresie od łagodnego do bardzo silnego. Im silniejsze leki, tym więcej potencjalnych efektów ubocznych. Ponieważ łuszczyca jest przewlekłą chorobą, najlepsze leczenie to te, które można stosować długoterminowo bez ryzyka uszkodzenia ciała.
Niektóre środki zaradcze w domu mogą również pomóc w złagodzeniu objawów łuszczycy. Codzienne kąpiele z użyciem soli Epsom mogą łagodzić łuski na skórze. Stwierdzono, że miejscowe aloesu i Oregonie winogron pomaga zmniejszyć podrażnienia i stany zapalne.
Dowiedz się więcej: Dlaczego zarządzanie bólem w PsA to nie to samo co zarządzanie chorobą "
Możliwości leczenia łuszczycy i PsA
Leki hamujące aktywność układu odpornościowego należą do najbardziej skutecznych metod leczenia łuszczycy i PsA. Układowe leki immunosupresyjne często przynoszą ulgę w obu stanach. Jednak ryzyko wtórnych infekcji i innych skutków ubocznych jest większe w przypadku stosowania tych leków.
Jeśli u pacjenta występuje ciężka łuszczyca i zdiagnozowano PsA, lekarz może przepisać metotreksat leku przeciwzapalny i hamujący układ odpornościowy (Rheumatrex).Ten lek ma na celu spowolnienie komórek w twoim ciele, które rozmnażają się zbyt szybko i powodują rozbłyski łuszczycy.
Typowe działania niepożądane metotreksatu obejmują:
- bóle głowy
- zawroty głowy
- rozstrój żołądka
Nowa klasa leków zwana biologikami, w szczególności blokerami TNF, dokładniej atakuje określone części układu odpornościowego. Z tego powodu są obecnie bardziej skłonni do zalecania przez lekarza niż metotreksat.
Biologie zmniejszają stany zapalne i łuszczycę u większości osób, które je wypróbowują. Istnieje sześć marek leków zatwierdzonych do leczenia łuszczycy w Stanach Zjednoczonych, a żadna z nich nie jest najskuteczniejsza.
Biologię należy wstrzykiwać, a niektóre trzeba podawać częściej niż inne. Typowe działania niepożądane obejmują:
- Reakcja alergiczna
- podrażnienie skóry w miejscu wstrzyknięcia
- wysypka
- zwiększyć ryzyko infekcji
Jak zapobiegać nawrotom łuszczycy i PSA
Objawów choroby łuszczycowej nie można całkowicie uniknąć, ale zwykle można je kontrolować za pomocą leczenia. Rozpoznanie przyczyn łuszczycy i rozbłysków PsA jest kluczowe w leczeniu tego schorzenia. Ponieważ PsA jest wynikiem łuszczycy, oba warunki mogą być wywołane przez te same czynniki środowiskowe.
Dla niektórych osób stres może być głównym czynnikiem wywołującym łuszczycę. Nauka ćwiczeń oddechowych, ćwiczenie jogi i stosowanie innych mechanizmów radzenia sobie ze stresem może pomóc w powstrzymaniu stresujących sytuacji przed pogorszeniem objawów łuszczycy.
Największą zmianą stylu życia, która może złagodzić objawy choroby łuszczycowej, jest dieta. Patrzenie na dietę, aby zidentyfikować rzeczy, które wywołują objawy łuszczycy, może oznaczać usunięcie niektórych pokarmów jako formy leczenia.
Wiadomo, że otyłość przyczynia się do objawów łuszczycy, a utrzymanie prawidłowej diety jest niezbędne dla prawidłowego zakresu wagi. Jeśli możesz uniknąć noszenia dodatkowych kilogramów, badania wskazują, że twoje objawy będą mniej poważne.
Picie alkoholu i palenie papierosów może również wywoływać flary, więc ograniczenie lub całkowite ich wyeliminowanie może być korzystne.
Dowiedz się więcej: 10 łuszczycy uruchamia się, aby uniknąć "
Perspektywy
Jeśli zdiagnozowano łuszczycę, istnieje duże prawdopodobieństwo, że możesz rozwinąć PsA. Bądź czujny na objawy bólu stawów lub słabości. Jeśli zaczniesz odczuwać objawy, skontaktuj się z lekarzem. Mogą skierować cię do specjalisty, znanego jako reumatolog, który powinien być w stanie określić, czy twoje objawy są spowodowane przez PsA.
Ważne jest, aby traktować PsA tak wcześnie, jak to możliwe, aby zminimalizować uszkodzenia stawów. Ignorowanie objawów może narazić Cię na dodatkowe problemy zdrowotne. Właściwe leczenie jest kluczem do zachowania jakości życia i zmniejszenia ryzyka powikłań.
