Czym jest nieśmiały pęcherz?
Nieśmiały pęcherz moczowy, znany również jako parureza, jest stanem, w którym osoba boi się korzystać z łazienki, gdy inni są w pobliżu. W rezultacie odczuwają znaczny niepokój, gdy muszą korzystać z toalety w miejscach publicznych.
Osoby z niepłodnym pęcherzem mogą próbować unikać podróżowania, spotkań z innymi, a nawet pracy w biurze. Mogą mieć również problemy z oddawaniem moczu na potrzeby losowych testów narkotykowych dla szkoły, pracy lub lekkiej atletyki.
Szacuje się, że 20 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych cierpi na nieśmiały pęcherz. Od małych dzieci do starszych, stan może wystąpić w każdym wieku.
Nieśmiały pęcherz jest wysoce uleczalny.
Jakie są objawy niepokoju pęcherza?
Osoby z niepłodnym pęcherzem obawiają się oddawania moczu w publicznej toalecie lub w pobliżu innych osób, nawet w domu. Mogą próbować "sprawić, żeby sami skorzystali z toalety, ale stwierdzą, że nie mogą. Często ludzie z nieśmiałym pęcherzem próbują zmienić swoje zachowanie, aby uniknąć konieczności korzystania z publicznej toalety. Przykłady obejmują:
- unikanie sytuacji społecznych, podróży lub możliwości pracy z powodu obaw o publiczne oddawanie moczu
- picie mniej płynów, aby uniknąć konieczności oddawania moczu w takim samym stopniu
- doświadczanie uczucia niepokoju na myśl lub podczas próby korzystania z publicznej toalety, takie jak szybkie bicie serca, pocenie się, drżenie, a nawet omdlenia
- zawsze szukają toalet, które są puste lub mają tylko jedną toaletę
- wracając do domu na przerwach na lunch lub innych przerwach, aby oddać mocz i powrócić do aktywności
- starają się często korzystać z toalety w domu, więc nie będą musieli tego robić publicznie
Jeśli twoje doświadczenie tych objawów regularnie lub znacznie zmieniło twoje nawyki społeczne z powodu niepokoju pęcherza, powinieneś udać się do lekarza.
Jakie są przyczyny wstydliwego pęcherza?
Lekarze klasyfikują nieśmiały pęcherz jako fobię społeczną. Podczas gdy lęk i czasami strach mogą być emocjami związanymi z niepłodnością pęcherza, lekarze mogą zazwyczaj łączyć przyczyny z wieloma czynnikami. Obejmują one:
- czynniki środowiskowe, takie jak historia bycia prześladowanym, nękanym lub zawstydzanym przez innych w związku z używaniem toalety
- genetyczna predyspozycja do lęku
- czynniki fizjologiczne, w tym historia schorzeń, które mogą wpływać na zdolność oddawania moczu
Chociaż lekarze uważają, że nieśmiały pęcherz jest fobią społeczną, to nie jest choroba psychiczna. Wskazuje jednak na stan zdrowia psychicznego, który zasługuje na wsparcie i leczenie.
Jakie są zabiegi na nieśmiały pęcherz?
Leczenie pęcherza moczowego zazwyczaj wiąże się z połączeniem profesjonalnego wsparcia zdrowia psychicznego, a czasami z leczeniem. Lekarz powinien ocenić pacjenta, aby upewnić się, że nie występuje u niego zaburzenie medyczne wpływające na zdolność oddawania moczu. Jeśli otrzymasz nieśmiałą diagnozę pęcherza, powinieneś być traktowany zindywidualizowanym planem dla unikalnych symptomów i przyczyn.
Leki przepisane
Twój lekarz może przepisać leki na nieśmiały pęcherz moczowy, które leczyć pęcherz lub którykolwiek z podstawowych stanów lękowych. Jednak leki nie zawsze są odpowiedzią i nie udowodniono, że są szczególnie skuteczne dla osób z niepłodnym pęcherzem.
Przykłady leków przepisanych w leczeniu nieładnego pęcherza obejmują:
- leki przeciwlękowe, takie jak benzodiazepiny, takie jak alprazolam (Xanax) lub diazepam (Valium)
- leki przeciwdepresyjne, takie jak fluoksetyna (Prozac), paroksetyna (Paxil) lub sertralina (Zoloft)
- blokery alfa-adrenergiczne, które rozluźniają mięsień pęcherza, aby ułatwić korzystanie z toalety, np. tamsulosyny (Flomax)
- leki stosowane w celu zmniejszenia zatrzymania moczu, takie jak betanechol (Urecholine)
Leki, których należy unikać
Oprócz zabiegów mających na celu zmniejszenie pęcherza moczowego, lekarz może również przejrzeć leki, aby ustalić, czy przyjmujesz leki, które mogą utrudniać oddawanie moczu. Przykłady obejmują:
Leki przeciwcholinergiczne, takie jak:
- atropina
- glikopirolan (Robinul)
Leki noradrenergiczne, które zwiększają ilość noradrenaliny w organizmie, takie jak:
- wenlafaksyna (Effexor XR)
- nortriptyline (Pamelor)
- bupropion (Wellbutrin)
- atomoksetyna (Strattera)
Lekarze przepisują wiele z tych leków jako antydepresanty.
Wsparcie dla zdrowia psychicznego
Wsparcie psychiczne dla nieśmiałego pęcherza może obejmować kognitywną terapię behawioralną lub CBT. Tego rodzaju terapia polega na pracy z terapeutą, aby zidentyfikować sposób, w jaki nieśmiały pęcherz zmienił twoje zachowania i myśli oraz powoli odsłonić ci sytuacje, w których możesz złagodzić swoje obawy. Takie podejście może zająć od 6 do 10 sesji terapeutycznych. Szacuje się, że 85 na 100 osób może kontrolować swój nieśmiały pęcherz za pomocą CBT. Pomocne może być również uczestnictwo w grupach wsparcia online lub osobiście.
Jakie są komplikacje dla nieśmiałego pęcherza?
Nieśmiały pęcherz może mieć zarówno komplikacje społeczne, jak i fizyczne. Jeśli trzymasz mocz zbyt długo, jesteś narażony na zwiększone ryzyko infekcji dróg moczowych, a także osłabienie mięśni dna miednicy używanych do oddawania moczu. Możesz również mieć kamienie nerkowe, kamienie gruczołów ślinowych i kamienie żółciowe, ponieważ ograniczasz przyjmowanie płynów.
Niepokój związany z nieśmiałym pęcherzem może doprowadzić do radykalnej zmiany zachowań, aby uniknąć publicznego ujawnienia się. Może to wpłynąć na twoje relacje z przyjaciółmi i rodziną oraz utrudnić Ci pracę.
Jakie są prognozy dla nieśmiałego pęcherza?
Nieśmiały pęcherz jest stanem uleczalnym. Jeśli masz nieśmiały pęcherz, możesz zmniejszyć swój niepokój i skutecznie oddawać mocz w miejscach publicznych. Jednak wsparcie medyczne i psychiczne wymagane do osiągnięcia tego celu może wymagać czasu, który może wynosić od miesięcy do lat.
