Pisanie o dniu z życia kogoś z ADHD jest trudne. Nie wydaje mi się, żeby jakakolwiek dwójka moich dni wyglądała podobnie. Przygody i (nieco) kontrolowany chaos są moimi stałymi towarzyszami.
Jako osoba prowadząca kanał YouTube o nazwie "Jak ADHD", która jest zaręczona z osobą z ADHD, która sama ma ADHD i która rozmawia z dziesiątkami tysięcy mózgów z ADHD, mogę ci to powiedzieć - jeśli spotkałeś jedną osobę z ADHD , poznałeś jedna osoba z ADHD. Jesteśmy bardzo różnymi stworzeniami.
Mamy jednak wiele zaskakujących wspólnych cech, zwłaszcza jeśli chodzi o rzeczy, których doświadczamy na co dzień. Większość dni to:
- rollercoaster sukcesów i porażek
- niektóre chwile czują się jak geniusz, a inni czują się głupio
- zarówno rozpraszanie uwagi, jak i hiperfocus
- dobre intencje znikały z szyn
- małe emocjonalne rany od osądzania przez świat zewnętrzny - lub my sami!
- uzdrowienie z bycia zrozumianym i zaakceptowanym dla tego, kim jesteśmy
Mam nadzieję, że to spojrzenie na moje doświadczenie z ADHD pomaga w tym zrozumieniu.
Poranny wyścig
Budzę się nagle, szukam telefonu - która jest godzina?
Och, okej. Jeszcze wcześnie.
Zajęło mi chwilę zasnąć - niespokojne nogi - ale tak szybko jak ja, alarm gaśnie. Przycisk drzemki i handluję ciosami, dopóki mój narzeczony go nie wyłączy.
Budzę się na jawie - która jest godzina teraz?
Walczę o telefon. 11 rano.
STRZELAĆ. Całkowicie przegapiłem moją poranną lekcję jogi, a teraz nie ma nawet czasu na prysznic. Warknęłam na narzeczonego - "dlaczego wyłączyłeś alarm?" - i potknął się w stronę suszarki o czyste ubrania ... które wciąż są w zmywarce. Zaczynam nowy cykl, potem przekopuję się przez kosz, dosłownie węszę, żeby coś włożyć.
Rzucam na porządne ubrania, dezodorant, tusz do rzęs, biorę leki - jestem prawie na zewnątrz, STRZELAĆ, musisz umówić się na kolejną receptę - weź wyjście z baru Fiber One w drodze na zewnątrz ...
A potem wracam do środka, aby złapać telefon. 11:15. TAK! Nadal dotrę na moje spotkanie!
Z czasem oszczędzam biegać po schodach, żeby pocałować na pożegnanie mojego narzeczonego i przeprosić za poranne marudy. I jestem na wolności! Woot!
Wbiegam do środka, żeby złapać klucze. 11:19. NADAL DOBRZE!
Ta część, w której życzyłem sobie maszyn czasu, była rzeczą
Kiedy wskakuję na autostradę, pamiętam, żeby zadzwonić do mojego psychiatry - także, że wczoraj w nocy zapomniałem naładować telefon. Muszę zdecydować między słuchawkami lub ładowarką (dzięki, iPhone 7).
4 procent baterii? Charger wygrywa. Chciałbym, aby słuchawki bezprzewodowe były opcją, ale mam wystarczająco dużo czasu, nie tracąc zwykłych słuchawek. I technicznie, są na smyczy.
Próbuję używać zestawu głośnomówiącego, ale na autostradzie jest zbyt głośno, więc kiedy dzwonię, trzymam telefon przy uchu. Recepcjonistka mówi, że jest tylko jedno spotkanie dostępne, zanim mój meds zabraknie - czy chcę tego? "Um ... pozwól mi sprawdzić mój kalendarz ..."
Strzelać. To samo, co kawa z Anną. To byłby drugi raz z rzędu, który ją anulowałem. Nie ma wielkiego wyboru.
Dam jej to, ślubuję ... sjakoś.
Przysuwam telefon do ucha i widzę światła policyjne w moim lusterku wstecznym. Wpadam w panikę i zastanawiam się, jak długo mnie śledzą. Recepcjonistka jest w połowie potwierdzenia mojej wizyty - rozłączam się i przeciągam.
Jeden policjant przygląda się brudnym talerzom na podłodze po stronie pasażera - nazywam je moimi samochodowymi naczyniami - a drugi wręcza mi bilet. Jak tylko się odwrócą, zaczynam płakać. Ale jestem bardzo świadomy, że zasłużyłem na to i jestem niesamowicie wdzięczny za to, że zostałem wezwany. Zdecydowanie od teraz będę bezpieczniej.
Czekać, 11:45?!
Wracam do drogi i obsesyjnie sprawdzam Waze, czy mogę nadrobić stracony czas. Jeżdżę szybciej, ale Waze jest irytująco dokładny. Osiem minut spóźnionych zgodnie z przewidywaniami.
Cóż, nie straszne ... naprawdę nie musisz dzwonić, chyba że spóźnisz się o więcej niż 15 minut, prawda?
Poza tym, że nadal musiałem zaparkować ... i naprawić tusz do rzęs ... i przejść dalej.
12:17. Ugh, powinienem był zadzwonić. "TAK przepraszam za spóźnienie!"
Mój przyjaciel jest niewzruszony. Nie mogę się zdecydować, czy jestem mu wdzięczny, że nie jest zirytowany, czy przygnębiony, że się tego spodziewał.
Mówię mu to, na poły żartując. Ale traktuje mnie poważnie i mówi: "Ja też miałem z tym kłopoty. Więc teraz po prostu wychodzę wcześniej. "
Ale to jest to, co słyszę: "Mogę to zrobić, dlaczego nie możesz?"
Nie wiem Próbuję. Wydaje się, że nigdy się nie udało. Ja też tego nie rozumiem.
Zaczyna pitching projektu internetowego, który chce mi napisać, i mam problem ze skupieniem. Ale udaje mi się udawać. Mam przemyślane skinienie głową na dół.
Plus, mój meds powinien wkręcić się wkrótce ... Poważnie ale czy on musi mówić tak wolno?
Widzę, że ktoś podał kelnerowi serwer i zastanawiam się, za ile zapłaciłem. Kiedy muszę to zapłacić? Czy muszę płacić czekiem? Czy nawet MAMY już czeki? Zaczekaj, czy skonfigurowałem autopay dla mojej nowej karty kredytowej?
Opuściłem połowę tego, co on mówi. Ups. Zaczynam grać z moim pierścieniem obrotowym, aby zwrócić moją uwagę. Skupianie staje się łatwiejsze, ale nie wygląda to tak dobrze jak przemyślane skinienie głową. Mogę powiedzieć, że zastanawia się, czy teraz słucham. Ach, ironia.
Szczerze mówiąc, ten projekt brzmi fajnie. Ale coś się dzieje - nie wiem co. Mam dobre instynkty, ale jestem trochę nowy w tym całym "sukcesie". W pierwszym dziesięcioleciu mojego dorosłego życia zawiodłem dość regularnie.
To dziwne, że osiągnęło sukces na tyle, że inni chcą z tobą pracować. Jeszcze trudniej jest zdecydować, czy dojdą do tego, czy nie.
Niezręcznie kończę spotkanie.
Wracamy do harmonogramu - spróbujmy zachować to w ten sposób
Sprawdzam dziennik pocisków, jedynego planisty, do którego kiedykolwiek byłem w stanie przylgnąć, żeby zobaczyć, co będzie dalej. Badania od 2 do 17, kolacja od 5 do 18, pisanie od 6 do 21, odpoczynek od 9 do 23:30, łóżko do północy. Całkowicie wykonalne.
Moje leki są w pełni skuteczne, mój nacisk jest dobry, więc postanawiam wrócić do domu i zacząć wcześnie. Powinienem zjeść obiad, ale nie jestem głodny. Stół obok mnie zamawia frytki. Frytki brzmią dobrze.
Jem frytki.
W drodze do domu, mój przyjaciel dzwoni. Nie odpowiadam. Mówię sobie, że to dlatego, że nie chcę dostać kolejnego biletu, ale wiem, że to dlatego, że nie chcę go rozczarować. Może powinienem zrobić jego projekt. To był fajny pomysł.
W domu przytulam się miękkim kocem i zaczynam szukać - i zdaję sobie sprawę, dlaczego nie chciałem tego projektu. Sięgam po telefon i nie mogę go znaleźć. Rozpoczyna się polowanie - a kończy się ode mną rezygnacja i korzystanie z funkcji Znajdź mój iPhone. Z mojego koca wyłania się głośny dźwięk.
Wzywam mojego przyjaciela. On odpowiada. Czy ktoś inny uważa to za nieco dziwne? Prawie nigdy nie odpowiadam, gdy ludzie dzwonią. Zwłaszcza, jeśli nie podoba mi się to, co mają do powiedzenia. Nazywaj to telefonicznym niepokojem, ale tekst, który może ogłosić telefon, to jedyny sposób, żeby skłonić mnie do odebrania - może.
Ale on odpowiada, więc mówię mu, dlaczego nie chcę pisać jego projektu: "Ponieważ TY to powinieneś napisać!" Mówię mu, co powiedział, co sprawiło, że zdałem sobie z tego sprawę i przeprowadziłem go, jak zacząć. Teraz jest podekscytowany. Wiem, że zmiażdży to. Po raz pierwszy czuję sukces.
Może ja zrobić wiem, co robię. Może ja ... Rozłączę się i zobaczę, która jest godzina. 3:45.
Ups. Powinienem badać dysleksję w odcinku.
Rzucam się na badania, dopóki mój alarm nie wyskoczy na 5, przypominając mi, żebym zatrzymał się na kolację. Ale są rzeczy, których jeszcze nie rozumiem. Ehhh, będę kontynuował aż do 6.
Jest 7 i głodzę. Chwytam za dużo jedzenia - Poczekaj poczekaj.
Przynoszę jedzenie do mojego biurka i zaczynam pisać wściekle: "Włącz" czytanie z dysleksją "do gry ..."
Piszę połowę odcinka.
Mam lepszy pomysł.
Zaczynam nad tym pracować - CZEKAĆ - pralnia! Nie pokonasz mnie TEGO czasu!
Przełączam ubrania do suszarki, zdaję sobie sprawę, że nie ma tam ubrań treningowych. Argh, tęskniłem dzisiaj, więc muszę jutro iść albo nie będę się dobrze czuć.
Chwytam spodnie do jogi i kilka innych ubrań z podłogi prawie każdego pokoju w domu i zaczynam nowy ładunek. Pamiętam, żeby ustawić timer!
Siadam, żeby pisać, ale pomysł nie wydaje się teraz tak wspaniały.
A może naprawdę tego nie pamiętam.
ADHD, po godzinach
Mogę powiedzieć, że mój meds się zdejmuje. Coraz trudniej jest trzymać wszystkie myśli w moim mózgu podczas pracy z nimi. Strona przed mną to losowa plątanina słów. Jestem sfrustrowany.
Timer gaśnie. Muszę zmienić pranie - z wyjątkiem suszarki.
Ustawię timer na kolejne 10 minut i skierowuję się na kanapę, aby zawiesić się do góry nogami i spróbować zmusić mózg do pracy.
Do góry nogami, pamiętam, że próbuję polepszyć równowagę między życiem zawodowym a prywatnym i zastanawiam się, czy powinienem przestać, mimo że nie zrobiłem zbyt wiele. Ale jutro jest super zajęty, zwłaszcza teraz, kiedy muszę ćwiczyć, i - BZZZ.
Wracam do pralni, za róg, za ostro, biegnę w ścianę, odbijam się, bierzemy suche ubrania, porzucam je na łóżku, przełączam na mokre i uruchamiam suszarkę. Wracam i sprawdzam zegar. 9:48.
Okay, będę pracował, ale zatrzymam się o 10:30. I złożyć pranie. I wyluzuj.
10:30 przychodzi i odchodzi. Znajduję drogę powrotną do tego pomysłu i jestem w ruchu. Nie mogę przestać. Jest to hiperfokus, który może być zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem dla osób z ADHD. Piszę i piszę, przepisuję i przepisuję, dopóki mój narzeczony nie przyjdzie sprawdzić mnie i nie zauważy, że zgasłam przed komputerem.
Niesie mnie na górę, widzi stertę ubrań na łóżku, odsuwa je na bok i wsuwa do środka. Obiecuję, że jutro zrobię lepiej, żeby mieć dla nas więcej czasu. I złożyć ubrania.
Całuje mnie i mówi, że ubrania to tylko ubrania, ale rzeczy, które tworzymy trwają wiecznie.
Przytulam go mocno. I zobacz czas na jego ramieniu - to jest 3:00. Będę musiał wybrać pomiędzy snem a jogą. Jutro będzie kolejna wyprawa.
Wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości Jessica McCabe.
Jessica McCabe prowadzi kanał YouTube o nazwie Jak ADHD. Jak ADHD to zestaw narzędzi pełen strategii i przydatnych informacji dla każdego, kto chce dowiedzieć się więcej o ADHD. Możesz za nią iść Świergot i Facebooklub wspierać jej pracę Patreon.
