NLPZ i inne leki przeciwzapalne
Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest stanem zapalnym, który często występuje w wieku średnim. To może nie zostać zdiagnozowane natychmiast. Początkowo może przypominać zwykłe zapalenie stawów. Niektórzy ludzie leczą swoje objawy za pomocą dostępnych bez recepty środków przeciwbólowych, takich jak aspiryna, ibuprofen lub naproksen. Leki te nazywane są niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub NLPZ. Mogą przynieść ulgę, ale nie mogą powstrzymać choroby.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą powodować rozstrój żołądka u niektórych pacjentów. W rzadkich przypadkach mogą powodować poważne krwawienie w żołądku lub jelitach. Mogą również wchodzić w interakcje z pewnymi lekami na receptę. Celekoksyb (Celebrex) to dostępny na receptę NSAID, który zapewnia podobną ulgę przeciwzapalną. Jest jednak mniej prawdopodobne, że spowoduje problemy żołądkowe. Nawet po rozpoznaniu i leczeniu niektórzy lekarze mogą zalecić dalsze stosowanie leków przeciwzapalnych.
Metotreksat
RA najlepiej leczyć wcześnie, zanim stawy staną się zbyt zniszczone przez zapalenie. Nowoczesne leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby (DMARD) umożliwiły normalne lub niemal normalne życie z RZS. Większość lekarzy najpierw przepisuje metotreksat. Metotreksat był stosowany od dziesięcioleci. Działa poprzez blokowanie pewnych białek zaangażowanych w stan zapalny.
Możliwe działania niepożądane metotreksatu obejmują nudności, wymioty i zaburzenia czynności wątroby. U niektórych pacjentów rozwijają się odleżyny, wysypka lub biegunka. Należy poinformować lekarza, jeśli wystąpi duszność lub przewlekły kaszel. Ponadto u niektórych pacjentów może wystąpić utrata włosów. Kobiety nie powinny przyjmować metotreksatu podczas ciąży. Możesz zostać poproszony o zażywanie kwasu foliowego z grupy B, aby zmniejszyć niektóre działania niepożądane.
Leflunomide
Leflunomid (Arava) to starszy DMARD, który pomaga zmniejszyć ból i obrzęk spowodowany RZS. Może być podawany dodatkowo do metotreksatu, jeśli sam metotreksat jest niewystarczający do kontrolowania progresji RA.
Leflunomid może uszkadzać wątrobę, dlatego ważne jest monitorowanie czynności wątroby za pomocą rutynowych badań krwi. Ze względu na możliwy wpływ na wątrobę nie można pić alkoholu podczas przyjmowania tego leku. Leflunomid może również powodować wady wrodzone, nawet po zaprzestaniu przyjmowania leku. Nie powinny go przyjmować kobiety w ciąży lub mogące zajść w ciążę. Biegunka jest najczęstszym działaniem niepożądanym.
Hydroksychlorochina i sulfasalazyna
Hydroksychlorochina (Plaquenil) to starszy DMARD, który jest czasami stosowany w łagodnym RA. Może działać, przerywając sygnalizację między komórkami. Jest to jeden z najlepiej tolerowanych DMARD. Działania niepożądane są zazwyczaj łagodne i mogą obejmować nudności i biegunkę. Przyjmowanie leku z pokarmem może pomóc. Zmiany na skórze są mniej powszechne. Mogą to być wysypki lub pojawienie się ciemnych plam. W bardzo rzadkich przypadkach lek może wpływać na wzrok. Natychmiast zgłaszaj lekarzowi wszelkie problemy ze wzrokiem.
Sulfasalazyna to dawny lek stosowany sporadycznie w leczeniu RA. Łączy w sobie środek przeciwbólowy typu aspiryny z antybiotykiem o działaniu sulfonamidowym. Efekty uboczne są zwykle łagodne. Najczęstsze dolegliwości to nudności i dyskomfort w jamie brzusznej. Lek zwiększa wrażliwość na słońce. Podejmij środki ostrożności, aby uniknąć poparzeń słonecznych.
Biologia: leki przeciw TNF
Biolodzy znacznie poprawili leczenie RA. Działają, przerywając niektóre składniki układu odpornościowego. Jedna grupa leków biologicznych działa poprzez blokowanie białka zapalnego znanego jako czynnik martwicy nowotworów (TNF). Ponieważ te leki hamują układ odpornościowy, infekcja jest jednym z najpoważniejszych skutków ubocznych tych leków.
Leki przeciw-TNF podawane są w zastrzykach. Podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia jest częstym działaniem niepożądanym. Przed rozpoczęciem leczenia ważne jest, aby poddać je testowi na utajone zakażenie gruźlicą i wirusem zapalenia wątroby typu B, ponieważ leki anty-TNF zaburzają układ odpornościowy. Jeśli są obecne, infekcje mogą zacząć się po rozpoczęciu leczenia. Ryzyko wystąpienia chłoniaka i raka skóry może wzrosnąć po długotrwałym stosowaniu tych leków.
Leki immunosupresyjne
Niektóre leki przeciw RA były pierwotnie stosowane w celu zapobiegania odrzuceniu po przeszczepieniu narządu. Leki te nazywane są środkami immunosupresyjnymi. Niektóre są nadal stosowane okazjonalnie w leczeniu RA. Cyklosporyna jest przykładem. Azathioprine jest kolejnym. Cyklosporyna może powodować wysokie ciśnienie krwi, problemy z nerkami lub powodować dnę. Azatiopryna może powodować nudności, wymioty i rzadziej uszkodzenie wątroby. Podobnie jak inne leki wpływające na działanie układu odpornościowego, leki te zwiększają ryzyko zakażeń.
Cyklofosfamid (Cytoxan) jest silnym środkiem immunosupresyjnym zarezerwowanym dla ciężkiego RA. Zwykle podaje się je tylko w przypadku niepowodzenia innych leków. Działania niepożądane mogą być ciężkie i mogą obejmować małą liczbę krwinek, co zwiększa ryzyko zakażenia. Może także utrudnić mężczyznom lub kobietom posiadanie dziecka. Podrażnienie pęcherza jest kolejnym ryzykiem.
Starsze leki: preparaty ze złota i minocyklina
Do kontroli zapalenia stawów w RA wykorzystano różne substancje. Złoto jest jednym z najstarszych z nich. Chociaż rzadko używany obecnie, może być zaskakująco skuteczny. Zazwyczaj podaje się ją przez wstrzyknięcie, ale istnieje również forma pigułki. Złote preparaty mogą powodować nieprzyjemne skutki uboczne. Wysypki skórne, zmiany w jamie ustnej i zmiany w smaku są najczęstszymi działaniami niepożądanymi. Złoto może również wpływać na liczbę krwinek.
Chociaż RA nie jest spowodowane przez infekcję, starszy antybiotyk, minocyklina, może pomóc w leczeniu łagodnego RA. Działa podobnie jak inne DMARD, aby tłumić stany zapalne. Zawroty głowy, wysypka skórna i nudności są częstymi działaniami niepożądanymi. Stosowanie minocykliny może sprzyjać zakażeniom pochwy u kobiet.
Biologia: inhibitory JAK
Tofacitinib (Xeljanz) jest pierwszym lekiem nowej klasy leków biologicznych na RA.Jest to inhibitor kinazy Janus (JAK). W przeciwieństwie do innych DMARD, jest on dostępny jako pigułka. Eliminuje to potencjalne skutki uboczne związane z iniekcjami.
Podobnie jak inne DMARDs, tofacitinib może powodować zwiększone ryzyko zakażeń. Osoby z czynnymi zakażeniami lub nosicielami wirusa zapalenia wątroby typu B lub C nie powinny przyjmować tofacitinibu. Po rozpoczęciu leczenia należy zgłosić wszelkie objawy zakażenia. Objawy te mogą obejmować między innymi gorączkę, bóle mięśni, dreszcze, kaszel lub utratę wagi.
Powinieneś także być świadomy infekcji płuc zwanej histoplazmozą. Ta infekcja jest powszechna w środkowych i wschodnich Stanach Zjednoczonych, a także w części Ameryki Środkowej i Południowej, Afryki, Azji i Australii. Infekcję można uzyskać przez wdychanie zarodników grzybów z powietrza. Poinformuj swojego lekarza, jeśli mieszkasz lub spodziewasz się odwiedzić którykolwiek z tych obszarów.
Tofacitinib ma tendencję do zwiększania poziomu lipidów we krwi, ale stosunek "złego" cholesterolu LDL do "dobrego" poziomu cholesterolu HDL zwykle pozostaje taki sam.
